«Η δημοσιογραφία είναι για μένα μια περιπέτεια που εξακολουθεί να με συγκινεί όσο και την πρώτη μέρα». Συνέντευξη στον Βασίλη Κάργα

Αφιέρωμα:

ΝΙΚΟΣ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ

 

Ο Εβρίτης δημοσιογράφος και παρουσιαστής ειδήσεων Νίκος Χατζηνικολάου μιλάει στον «Βορέα»

 

«Η δημοσιογραφία είναι για μένα μια περιπέτεια που εξακολουθεί να με συγκινεί όσο και την πρώτη μέρα».

 

Συνέντευξη  στον Βασίλη Κάργα

 

 

Θεωρείται και είναι ο ισχυρότερος άνθρωπος της ελληνικής τηλεόρασης. Στον άγριο κόσμο των media, σύμφωνα με το περιοδικό KLIK Magazine, κατάφερε σχεδόν το ακατόρθωτο: Να βγαίνει από κάθε «αναμέτρηση» όχι μόνο αλώβητος, αλλά και ενισχυμένος.

Ξεκίνησε τη δημοσιογραφική καριέρα του στην εφημερίδα «Μεσημβρινή», στα τέλη του 1982, και δύο χρόνια αργότερα, σε ηλικία 24 χρόνων, του απονέμεται το Βραβείο Μπότση, για τη δημοσιογραφική επιτυχία της χρονιάς: Ο  Ευάγγελος Αβέρωφ αποκαλύπτει στη συνέντευξη που του παραχωρεί , ότι παραιτείται από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. «Είναι σπάνιο γεγονός να δηλώνει ένας πολιτικός αρχηγός σε συνέντευξή του ότι σκοπεύει να παραιτηθεί» έχει πει ο ίδιος ο Νίκος Χατζηνικολάου σε παλαιότερη συνέντευξή του.

Από το 1989 «μπαίνει» σχεδόν κάθε βράδυ στα σπίτια μας. Πρώτα από τη συχνότητα του Mega Channel, για περίπου δέκα χρόνια, στη συνέχεια από τον Alpha, και σήμερα από το Αlter ως παρουσιαστής κεντρικών δελτίων ειδήσεων και ενημερωτικών εκπομπών («Ενώπιος ενωπίω», «Αντιγνωμίες», «Πρόσωπα», «Πρόσωπο με πρόσωπο»).

Όλα αυτά τα χρόνια στην τηλεόραση ισορροπεί με μεγάλη επιτυχία ανάμεσα στο εμπορικό και στην ουσία, στα υψηλά ποσοστά τηλεθέασης και στην ποιότητα. Ιδιαίτερα εργατικός, μαχητικός, κατάφερε να βάλει τη δική του, αξιόπιστη σφραγίδα σε όλα τα δελτία ειδήσεων που έχει παρουσιάσει και παρουσιάζει, χωρίς να προδίδει τον εαυτό του, τις αρχές και τις απόψεις του.

Συναντηθήκαμε με τον κ. Χατζηνικολάου στο γραφείο του, στον τηλεοπτικό σταθμό ALTER, και κάτω από την πίεση του δελτίου ειδήσεων που θα έβγαζε σε λίγη ώρα στον αέρα είχαμε μια σύντομη αλλά ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συζήτηση. Με συγκίνηση μας μίλησε για τα παιδικά του χρόνια στην Αλεξανδρούπολη, για τις μνήμες του από την  πρωτεύουσα του Έβρου και την Ορεστιάδα. Αναφέρθηκε με περηφάνια στον πατέρα του, τον τέως βουλευτή Έβρου και υπουργό της Νέας Δημοκρατίας Παναγιώτη Χατζηνικολάου, από τον οποίο πήρε τις αρχές και τις αξίες του, και στη μητέρα του Ευαγγελία Κιμπάρη, μια ανοιχτόκαρδη γυναίκα με μικρασιατική καταγωγή, από την οποία κληρονόμησε το χιούμορ και την εγκαρδιότητα.

 Μας εξήγησε γιατί όλα αυτά τα χρόνια «κρατήθηκε» μακριά από τον Έβρο και μας μίλησε για τη μεγάλη αγάπη της ζωής του, τη δημοσιογραφία.

 

-Τι αναμνήσεις έχετε, τι εικόνες σας δημιουργούνται όταν σκέφτεστε τον Έβρο; Διατηρείτε σήμερα δεσμούς και σχέσεις;

«Κατ’ αρχήν έχω πολλούς συγγενείς στον Έβρο κι επομένως οι δεσμοί μου με την περιοχή είναι ακατάλυτοι, είναι συνεχείς. Μιλάω με τους συγγενείς μου εκεί, έχω διαρκή επικοινωνία. Θα σας έλεγα ότι από τα παιδικά μου χρόνια στον Έβρο θυμάμαι κυρίως το σπίτι της γιαγιάς μου στην Αλεξανδρούπολη και τις μυρωδιές που έβγαιναν από το σπίτι αυτό, γιατί ήμουν πάντα εκεί γιορτές, Πάσχα, Χριστούγεννα. Ακόμη και τώρα που σας μιλάω μου έρχεται η μυρωδιά από τον τζιεροσαρμά, από τη λαχανιά, απ’ όλα αυτά τα θρακιώτικα φαγητά που συνοδεύουν τις γιορτές. Και φυσικά η ζεστή αγκαλιά της γιαγιάς στην Αλεξανδρούπολη, παραμένει μια έντονη εικόνα. Το άλλο σπίτι που έτσι θυμάμαι ζεστές μέρες είναι το σπίτι του αδερφού του πατέρα μου στην Ορεστιάδα με τις ξαδέρφες μου και τη θεία μου. Με θυμάμαι να παίζω εκεί στην αυλή, στους δρόμους, να λέω τα κάλαντα. Τουλάχιστον τρία Χριστούγεννα διαδοχικά, σε ηλικία 8, 9 και 10 ετών μαζί με τον αδερφό μου έβγαινα κι έλεγα τα κάλαντα στους δρόμους της Ορεστιάδας. Θυμάμαι βραδιές στο σινεμά, στην Ορεστιάδα, στο «Ελληνίς», το λέω καλά; Την καφετέρια εκεί στην πλατεία στη γωνία, μετά το «Ελληνίς». Στα φοιτητικά μου χρόνια, θυμάμαι πολλά καλοκαίρια στο «Εγνατία» στην Αλεξανδρούπολη, ωραίες εκδρομές στη Σαμοθράκη, θυμάμαι ωραία Σαββατοκύριακα στη Μάκρη και στη Νέα Χηλή, έχω πολλές και έντονες αναμνήσεις. Έχω παλιούς φίλους, και στην Ορεστιάδα και στην Αλεξανδρούπολη. Μιλάω ακόμα στα τηλέφωνα μαζί τους. Γενικά είναι ένας χώρος που συνδέεται πάρα πολύ με τη νιότη μου και παρότι έχω χρόνια να γυρίσω εκεί, πράγμα που ιδιαίτερα από τη στιγμή ο πατέρας μου έφυγε από την πολιτική, ήταν συνειδητή επιλογή. Θυμάμαι πάντα και νοσταλγώ τις ημέρες εκείνες.»

 

-Διάβασα ότι κληρονομήσατε από τη μητέρα σας το χιούμορ και την εγκαρδιότητα. Από τον πατέρα σας, που κατά γενική ομολογία ήταν ένας επιτυχημένος και αξιοπρεπής πολιτικός, ο οποίος διετέλεσε τρεις φορές υπουργός και υπήρξε για δεκαετίες βουλευτής Έβρου, τι έχετε κληρονομήσει;

«Πιστεύω ότι έχω πάρει αρκετά στοιχεία του χαρακτήρα του. Ο πατέρας μου είναι ένας ακέραιος άνθρωπος, είναι χαρακτηριστικό ότι μετά από 35 χρόνια στην πολιτική ζει ακόμη σε ένα νοικιασμένο διαμέρισμα 100 τετραγωνικών στη Νέα Σμύρνη και το λέω αυτό γιατί σήμερα πια στην πολιτική συμβαίνουν άλλα πράγματα. Πιστεύω ότι έχω κληρονομήσει τη συστηματικότητα στη δουλειά, την εργασιομανία  που τον χαρακτήριζε, μια αυστηρότητα σε θέματα ήθους και αρχών και αξιών. Νομίζω ότι από τον πατέρα μου έχω πάρει τη σπονδυλική στήλη των αρχών και των αξιών οι οποίες με καθοδηγούν. Η μάνα μου είναι Σμυρνιά και η Σμύρνη έχει άλλα χαρακτηριστικά, το χιούμορ είναι πιο έντονο, η τσαχπινιά των ανθρώπων αυτών είναι διαφορετική. Αλλά από τον πατέρα μου έχω πάρει έντονα στοιχεία. Τη ντομπροσύνη, δεν μπορώ να πω ψέματα, αρρωσταίνω με το ψέμα. Νομίζω ότι αυτά είναι τα βασικά χαρακτηριστικά»

 

-Ο πατέρας σας ήταν ένας περήφανος πολιτικός.

«Περήφανος πολιτικός, δύσκολος χαρακτήρας, δεν μπορούσες εύκολα να του ζητήσεις ρουσφέτι για παράδειγμα. Σε κατσάδιαζε, αν τολμούσες να το κάνεις, και σε μια εποχή που το ρουσφέτι ήταν ο κανόνας στην πολιτική»

 

-Ήθελε να γίνετε δικηγόρος στον Έβρο, μήπως ήθελε να σας δει και βουλευτή;

«Αυτό ήτανε το σχέδιό του, σε εισαγωγικά η λέξη, το όνειρό του, να ανέβω στην Αλεξανδρούπολη να δικηγορήσω για κάποια χρόνια και να μπω στην πολιτική πιθανόν μετά.»

 

-Σήμερα εξακολουθεί να θέλει να σας δει πολιτικό;

«Όχι, δε θέλει πια. Ήθελε τότε, στο ξεκίνημά μου να με δει και δικηγόρο και στην πολιτική. Νομίζω πως και εκείνος έχει σιχαθεί τον τρόπο με τον οποίο ασκείται η πολιτική σήμερα κι έτσι δεν έχει τέτοιου είδους βλέψεις για μένα. Οι βλέψεις του είναι να πηγαίνω καλά στη δουλειά μου, να είμαι καλά με την οικογένειά μου, να είμαι υγιής, να έχω καλή επικοινωνία με τους φίλους μου. Τέτοια πράγματα, απλά και καθημερινά, που όμως είναι και τα πιο σημαντικά».

 

-Εσάς σας ενδιαφέρει να ασχοληθείτε με την πολιτική;

«Όχι. Δεν με ενδιαφέρει».

 

-Το αναφέρω επειδή το Μάιο του 2001 δημοσκόπηση της εφημερίδας «ΕΘΝΟΣ» σας έφερνε φαβορί στις προτιμήσεις των πολιτών για το δήμο της Αθήνας με ποσοστό θετικής γνώμης 42% και είχατε οικουμενική στήριξη στο πρόσωπο σας

«Εντάξει. Είχε γίνει μια συζήτηση τότε στην Αθήνα, και ήταν κάτι για το οποίο πρέπει να πω πως δεν με άφησε εντελώς ασυγκίνητο τότε, γιατί υπήρχαν μπροστά οι Ολυμπιακοί Αγώνες κι επομένως υπήρχε ένας πολύ συγκεκριμένος σκοπός. Όμως, με το κλίμα που υπάρχει στην πολιτική ζωή στην Ελλάδα, δε νομίζω ότι κάποιος άνθρωπος που είναι επιτυχημένος στο χώρο του και πηγαίνει καλά στη δουλειά του θα την εγκατέλειπε για να μπει στην πολιτική. Ένας από τους λόγους για τους οποίους απέφευγα μετά το ’96, που ο πατέρας μου σταμάτησε να πολιτεύεται, να επισκέπτομαι συχνά τον Έβρο, ήταν ακριβώς αυτός: Ότι κάθε φορά που βρισκόμουν εκεί, νόμιζαν ότι σκέφτομαι να πολιτευτώ, ότι ήμουν εκεί για να αναθερμάνω σχέσεις, ενώ δεν υπήρχε κάτι τέτοιο στις προθέσεις μου. Έτσι προτίμησα να κρατηθώ για λίγο μακριά από τον Έβρο, ώστε να μην υπάρχουν τέτοιες εντυπώσεις που δημιουργούσαν άνευ λόγου ανησυχίες και αντιπαλότητες».

 

-Τι σημαίνει για σας η δημοσιογραφία;

«Η δημοσιογραφία είναι η τρέλα μου, η αγάπη μου η μεγάλη, ο έρωτάς μου. Ξεκίνησα ουσιαστικά από μια μαθητική εφημερίδα, στα 14-15 χρόνια μου. Στη Β’ και Γ’ Λυκείου βρέθηκα να γράφω  σε μια τοπική εφημερίδα της Νέας Σμύρνης, όπου έμενε η οικογένειά μου, στη «Φωνή της Νέας Σμύρνης», μια στήλη υπό τον τίτλο «Η Φωνή του μαθητή». Και στα 19-20 χρόνια μου βρέθηκα στη «Μεσημβρινή» του Λαμπρία, του Αναστασόπουλου, του Πασαλάρη, που ήταν για μένα ένα μεγάλο σχολείο. Από εκεί έγινε το ξεκίνημα. Αισίως, τον Ιούνιο, κλείνω 25 χρόνια στη δουλειά, στη δημοσιογραφία, είναι μια ολόκληρη ζωή. Και είναι μια περιπέτεια που εξακολουθεί να με συγκινεί όσο και την πρώτη μέρα».

 

-Όλα αυτά τα 25 χρόνια που έχετε στο χώρο της δημοσιογραφίας, τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που σας χαρακτηρίζει ;

«Δεν είμαι εγώ αρμόδιος να το πω, νομίζω είναι οι τηλεθεατές, οι αναγνώστες αρμόδιοι να το πουν. Αλλά νομίζω ότι στο βαθμό των δυνατοτήτων μου κινήθηκα με αξιοπρέπεια, με χαμηλούς τόνους. Δε νομίζω ότι υπάρχουν σελίδες της διαδρομής μου για τις οποίες να ντρέπομαι. Αντίθετα έχω κάνει πράγματα για τα οποία είμαι περήφανος στη δουλειά μου, και συνεντεύξεις με σημαντικούς ανθρώπους, και επιτυχίες δημοσιογραφικές. Έχω κάνει μια διαδρομή μέχρι στιγμής για την οποία νιώθω ικανοποίηση, νιώθω γεμάτος, νιώθω καλά».

 

-Έχετε πάρει πολλές συνεντεύξεις στη ζωή σας, ποια θεωρείτε την πιο σημαντική;

«Έχω πάρει πολλές συνεντεύξεις από διάσημους ανθρώπους, και  καταξιωμένες προσωπικότητες της πολιτικής, καλλιτεχνικής και  πνευματικής ζωής. Αλλά υπήρξαν κάποιες προσωπικότητες που με γοήτευσαν, όπως για παράδειγμα ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος. Μια πολύ σημαντική προσωπικότητα. Ήταν η πρώτη φορά που  είχα προετοιμάσει 15-20 ερωτήσεις  κι έκανα μόνο 3 ερωτήσεις σε μιάμιση ώρα συνέντευξη. Γιατί ο λόγος του ήταν τόσο γοητευτικός, τόσο μελίρρυτος είναι ο Αναστάσιος, που δεν ήθελα να τον διακόψω, ήθελα να τον αφήσω να ξεδιπλώσει  τη σκέψη του. Έχω πάρει συνεντεύξεις από σημαντικές προσωπικότητες, από Προέδρους Δημοκρατίας, από Πρωθυπουργούς. Έχω πάρει συνέντευξη από τον Αμερικανό Πρόεδρο Τζίμι Κάρτερ, από τον Άντονι Κουίν, από τον Αλέν Ντελόν. Έχω πάρει συνέντευξη από τον Μπιλ Γκέιτς τελευταία. Μέσα από τη δουλειά μου γνώρισα πολύ σημαντικούς ανθρώπους κι αυτό είναι ένα από τα στοιχεία αυτής της δουλειάς που με συγκινούν πάρα πολύ.  Όπως η  Ειρήνη Παπά, άλλη μια πολύ μεγάλη προσωπικότητα, που όταν μιλάς μαζί της νιώθεις ότι υπάρχει και πλούτος πνευματικός, και φοβερό μυαλό. Από πού να ξεκινήσω και πού να σταματήσω; Από την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και τον Νίκο Κούρκουλο, μέχρι τους πολιτικούς αρχηγούς των τελευταίων 25 ετών».

 

-Υπάρχουν όρια στη δημοσιογραφική έρευνα;

«Νομίζω ότι τα όρια είναι οι αρχές της δεοντολογίας που εμείς οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι έχουμε θεσπίσει και που διέπουν την άσκηση του λειτουργήματός μας. Από εκεί και πέρα τα όρια είναι τα όρια της συνείδησης του καθενός. Εγώ δεν θεωρώ ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και για αυτό θα έχετε δει ότι δεν ανήκω ούτε σ’ αυτούς που μαγνητοφωνούν, ούτε σε αυτούς που υποκλέπτουν, ούτε σ’ αυτούς που μεταφέρουν, που κάνουν παιχνίδια με την εκάστοτε εξουσία. Γιατί πιστεύω ότι ο δημοσιογράφος πρέπει να κινείται με ήθος, με ευπρέπεια, να κινείται με σεβασμό στην αξιοπρέπεια των άλλων ανθρώπων και να μην την «πατάει», να μην τους ισοπεδώνει. Κι επομένως, θα σας έλεγα ότι τα όρια της δεοντολογίας, αλλά κυρίως τα όρια της συνείδησής μας είναι αυτά που πρέπει να καθορίζουν τον επαγγελματικό μας βηματισμό»

 

-Είστε  πολλά χρόνια στην ελληνική τηλεόραση  ως  παρουσιαστής κεντρικών δελτίων ειδήσεων και ενημερωτικών εκπομπών. Πιστεύετε ότι παραβιάζονται κάποιοι βασικοί κανόνες δεοντολογίας, κυρίως στα δελτία ειδήσεων;

« Θα σας έλεγα ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Υπάρχουν διαφορές. Και θα σας έλεγα ότι λάθη έχουμε κάνει όλοι, δεν υπάρχει κανένας αλάνθαστος. Αλάνθαστος είναι μόνο όποιος είναι ξαπλωμένος σπίτι του και κοιμάται. Όποιος σηκώνεται από το κρεβάτι του, ενεργεί, δρα, κάνει και λάθη. Δεν αισθάνομαι όμως ότι έχω κάνει το μεγάλο λάθος. Μικρά λάθη μπορεί να έκανα, όχι όμως το μεγάλο λάθος. Θεωρώ ότι σε γενικές γραμμές, δεν υπάρχει, σας το είπα και πριν, σελίδα για την οποία να ντρέπομαι.»

 

-Τα δελτία ειδήσεων πιστεύετε ότι χαράσσουν σήμερα πολιτική, δίνουν τον τόνο στην πολιτική ζωή;

«Τα δελτία ειδήσεων, κατ’ αρχήν, έχουν αλλάξει χαρακτήρα στο πέρασμα του χρόνου. Επειδή δεν είμαστε πια στη δεκαετία του ογδόντα,  όταν ο πολίτης περίμενε το βραδινό δελτίο ειδήσεων για να μάθει τι συμβαίνει, αλλά είμαστε σε μια εποχή που από το πρωί δέχεται δεκάδες ερεθίσματα, από το Ιντερνετ, από τα ραδιόφωνα, από τα κανάλια, από τις εφημερίδες, από τα περιοδικά. Υπάρχουν πια δεκάδες μέσα ενημέρωσης. Κάποτε περιμέναμε τι θα πει η κρατική ΕΡΤ στις 9 το βράδυ για να μάθουμε τι έχει συμβεί στον πλανήτη. Δεν είναι έτσι πια. Όταν φτάνει 8 το βράδυ, δεν έχει νόημα να ξανακούσεις αυτά που άκουγες όλη την ημέρα. Ακριβώς γι’ αυτό τα δελτία ειδήσεων έχουν στραφεί στο σχολιασμό και στην ανάλυση των θεμάτων. Είναι μια φυσική εξέλιξη, την κατακρίνουμε καμιά φορά, λέμε «δεν είναι δελτία ειδήσεων αυτά», αλλά δεν είναι σωστό. Είναι η εξέλιξη. Είναι η εποχή που οδηγεί σε αυτή την εξέλιξη. Όταν από το πρωί ο πολίτης έχει ακούσει από το ραδιόφωνο μέσα στο αυτοκίνητό του τι έχει συμβεί, έχει μπει σε 2-3 sites στο Ιντερνετ κι έχει διαβάσει τις πληροφορίες, μπορεί να  παρακολουθήσει  στις εφημερίδες που υπάρχουν στο διαδίκτυο, όπως στο in.gr ή στη Ναυτεμπορική, ό,τι τρέχει όλη μέρα, δεν περιμένει το δελτίο ειδήσεων για να μάθει την πρωτογενή είδηση. Το περιμένει για να μάθει λεπτομέρειες, να ακούσει κριτική, σχόλια, παρασκήνιο γύρω από τις ειδήσεις».

 

-Εσάς,  ποιο δελτίο ειδήσεων είναι αυτό που σας αρέσει περισσότερο;

«Μου αρέσουν περισσότερο τα δελτία ειδήσεων που δεν παίζουν παιχνίδια. Αυτά τα δελτία ειδήσεων μου αρέσουν. Δηλαδή τα δελτία ειδήσεων που δεν εξυπηρετούν τα παιχνίδια κάποιων αφεντικών ή κάποιων πολιτικών που κρύβονται πίσω από κάποια αφεντικά»

 

-Έχετε αναγκαστεί ποτέ να αυτολογοκριθείτε;

«Θα σας έλεγα ότι η διαδρομή μου έχει δείξει ότι όταν χρειάζεται λέω όχι και η παραίτησή μου είναι εύκολη, πάντα έτοιμη στο συρτάρι μου.»

 

-Ποιοι είναι οι έρωτες της ζωή σας;

«Ο έρωτας της ζωής μου είναι κατ’ αρχήν τα παιδιά μου, τα δυο παιδιά μου, ο Πάνος που είναι 14 ετών, στη Β’ Γυμνασίου, και ο Κωνσταντίνος που είναι 5 μηνών, στο ξεκίνημα της ζωής του. Ο έρωτάς μου είναι η γυναίκα μου, που είναι δίπλα μου τα τελευταία χρόνια με δοτικότητα και με στηρίζει και στα δύσκολα και στα καλά. Οι άνθρωποι που αγαπώ, οι γονείς μου, ο αδερφός μου, οι φίλοι μου. Αυτοί είναι οι έρωτές μου, είναι οι ανθρώπινες σχέσεις με όλους αυτούς που θεωρώ οικογένειά μου, είτε με την κλασική είτε με την ψυχική έννοια του όρου. Γιατί οικογένειά μας είναι και οι φίλοι μας, οι άνθρωποι που αγαπάμε.»

 

-Τι σας πληγώνει και τι σας εμπνέει;

«Με πληγώνει πάρα πολύ το ψέμα. Σε όλες τις εκδηλώσεις του. Και με εμπνέουν οι επιτυχημένες προσπάθειες ανθρώπων που ξεκινούν από το μηδέν και φτιάχνουν ωραία πράγματα, σε όποιο χώρο κι αν κινούνται. Και δεν είναι ανάγκη να είναι μεγάλα πράγματα. Καμιά φορά τα μικρά όνειρα είναι αυτά που έχουν σημασία στη ζωή και μικρά όνειρα είναι αυτά που όταν τα εκπληρώνουμε μας κάνουν ευτυχισμένους»

 

 

 

 

 

 

 

Β Ι Ο Γ Ρ Α Φ Ι Κ Ο

 

 

 

Ο Νίκος Χατζηνικολάου γεννήθηκε στις 9/10/1962 στην Αλεξανδρούπολη Έβρου. Στη δημοσιογραφία μπήκε στα τέλη του 1982 – ενώ φοιτούσε στο τέταρτο έτος του Παντείου Πανεπιστημίου- ως εκπαιδευτικός συντάκτης της «Μεσημβρινής».

 

Το 1984, βραβεύεται με το Βραβείο Μπότση, για την δημοσιογραφική επιτυχία της χρονιάς –(συνέντευξη με την οποία παραιτείται από την ηγεσία της Ν.Δ. ο Ευάγγελος Αβέρωφ)- και μπαίνει στο πολιτικό ρεπορτάζ.

Παράλληλα, αρχίζει να συνεργάζεται με την «Ακρόπολη της Κυριακής» και με το περιοδικό «ΕΝΑ».

 

Στη συνέχεια, το 1987, ξεκινά τη συνεργασία του με τον νεοσύστατο τότε ΑΘΗΝΑ 9.84, μετέχοντας στην ιδρυτική επιτροπή του σταθμού. Εργάσθηκε ακόμη κατά καιρούς στους ραδιοφωνικούς σταθμούς ΕΡΑ, SKY 100.4, PLANET και STATUS FM.

 

Το 1989, ξεκινά τη συνεργασία του με το MEGA. Παράλληλα, εργάζεται στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» και στο περιοδικό STATUS.

 

Τον Μάϊο του 1998, αναλαμβάνει τη Γενική Διεύθυνση του Ειδησεογραφικού και Ενημερωτικού τομέα του MEGA.

 

Τον Αύγουστο του 2003, μετακινείται στον τηλεοπτικό σταθμό ALPHA, με την ιδιότητα του Αντιπροέδρου και του Γενικού Διευθυντή Ειδήσεων και Ενημέρωσης.

 

Τον Φεβρουάριο του 2006 αναλαμβάνει Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου και Διευθύνων Σύμβουλος του ALPHA, θέσεις στις οποίες παρέμεινε  μέχρι τον Φεβρουάριο του 2007.

 

Σήμερα παρουσιάζει το Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού ALTER και την εβδομαδιαία εκπομπή «Πρόσωπο με Πρόσωπο».

 

Τον Σεπτέμβριο του 2007 ίδρυσε τον ραδιοφωνικό σταθμό “Real FM – 97,8”, στον οποίο είναι συνιδιοκτήτης με τον Ανδρέα Κουρή.