Εντός του όλου της «κρί­σης», ο Σι­ώ­μος ανα­λύει προ­σφυ­ώς τα δι­α­κρι­τά είδη του ειδη­σε­ο­γρα­φι­κού, του καλ­λι­τε­χνι­κού, του επι­τε­λε­στι­κού/κι­νη­μα­τι­κού, του αυτα­να­φο­ρι­κού μι­ντι­α­κού και ακα­δη­μα­ϊ­κού λό­γου.

«Εντός του όλου της «κρί­σης», ο Σι­ώ­μος ανα­λύει προ­σφυ­ώς τα δι­α­κρι­τά είδη του ειδη­σε­ο­γρα­φι­κού, του καλ­λι­τε­χνι­κού, του επι­τε­λε­στι­κού/κι­νη­μα­τι­κού, του αυτα­να­φο­ρι­κού μι­ντι­α­κού και ακα­δη­μα­ϊ­κού λό­γου. Με πραγ­μα­τι­κά επι­δέ­ξιο τρό­πο συν­δυ­ά­ζει σε θε­ω­ρη­τι­κό επί­πε­δο τη Σχο­λή του Essex (Laclau, Σταυ­ρα­κά­κης κ.ά.), τη βι­ο­πο­λι­τι­κή (Φου­κώ, Agamben), τη λα­κα­νι­κή κοι­νω­νι­κή θε­ω­ρία (Zizek), τη θε­ω­ρία του Μέ­σου, την κοι­νω­νι­ο­λο­γία των συ­ναι­σθη­μά­των, την Κυ­βερ­νη­τι­κή και βέ­βαια τη θε­ω­ρία της με­τα­δη­μο­κρα­τί­ας.

Το βι­βλίο κα­τα­πι­ά­νε­ται με έναν ικα­νό όγκο πραγ­μα­το­λο­γι­κού υλι­κού το οποίο ανα­λύει με τη χρή­ση δι­α­φο­ρε­τι­κών

με­θό­δων (λε­ξι­κο­με­τρία, πο­λυ­τρο­πι­κή ανά­λυ­ση, επι­κοι­νω­νι­α­κή πλαι­σί­ω­ση) έτσι, ώστε να επι­τύ­χει την απα­ραί­τη­τη με­θο­δο­λο­γι­κή τρι­γω­νο­ποί­η­ση και άρα να κα­το­χυ­ρώ­σει την εγκυ­ρό­τη­τα των συ­μπε­ρα­σμά­των του.

Αξι­ο­ση­μεί­ω­τη αρε­τή του συγ­γρα­φέα είναι ότι κι­νεί­ται με την ίδια άνε­ση στο μα­κρο-, με­σο- και μι­κρο-επί­πε­δο ανά­λυ­σης προ­σφέ­ρο­ντας πρω­τό­τυ­πες και πρω­το­πο­ρι­α­κές ερ­μη­νεί­ες σε οντι­κή, οντο­λο­γι­κή και επι­στη­μο­λο­γι­κή κλί­μα­κα.

Κι αυτό δι­ό­τι αφε­νός δι­α­θέ­τει σο­βα­ρό θε­ω­ρη­τι­κό υπό­βα­θρο που τον προ­φυ­λάσ­σει από την πα­γί­δα του «πα­ρο­ντι­σμού» ανα­φο­ρι­κά με το εύρος των ανα­λύ­σε­ών του και, αφε­τέ­ρου, δι­ό­τι είναι δει­νός χρή­στης των ποι­ο­τι­κών με­θό­δων τις οποί­ες με­τήλ­θε. Βά­σει αυτών, μπο­ρεί και τολ­μά να σκε­φτεί «έξω από το κου­τί» και να ανε­βά­σει έτσι ση­μα­ντι­κά τον πή­χη για τους με­λε­τη­τές του πο­λι­τι­κού λό­γου.»

(Από τον πρό­λο­γο του Νί­κου Δε­μερ­τζή)

---

Ο Θω­μάς Σι­ώ­μος για τρεις δε­κα­ε­τί­ες ερ­γά­στη­κε σε πλή­θος μέ­σων ενη­μέ­ρω­σης ως δη­μο­σι­ο­γρά­φος (Ελευ­θε­ρο­τυ­πία, ΕΡΤ κ.α.) γρά­φο­ντας άρ­θρα και πα­ρου­σι­ά­ζο­ντας ρα­δι­ο­τη­λε­ο­πτι­κές εκ­πο­μπές και ντο­κι­μα­ντέρ.

Επί­σης, ερ­γά­στη­κε σε ιδι­ω­τι­κούς, δη­μό­σι­ους και πο­λι­τι­κούς ορ­γα­νι­σμούς ως υπεύ­θυ­νος τύ­που και στρα­τη­γι­κής επι­κοι­νω­νί­ας.

Κα­τέ­χει πα­νε­πι­στη­μι­α­κό τίτ­λο στις Ευρω­πα­ϊ­κές Σπου­δές και πα­ρα­κο­λού­θη­σε το με­τα­πτυ­χι­α­κό πρό­γραμ­μα σπου­δών στην Πο­λι­τι­κή Ανά­λυ­ση στο Τμή­μα Πο­λι­τι­κών Επι­στη­μών του ΑΠΘ στο οποίο υπο­στή­ρι­ξε και τη δι­δα­κτο­ρι­κή του δι­α­τρι­βή δι­ε­ρευ­νώ­ντας την έν­νοια της μα­ταί­ω­σης και το τρί­πτυ­χο «κρί­ση-μέ­σα-λα­ϊ­κι­σμός».

Δί­δα­ξε στο Τμή­μα Πο­λι­τι­κών Επι­στη­μών του ΑΠΘ μα­θή­μα­τα σχε­τι­κά με τις ποι­ο­τι­κές με­θό­δους έρευ­νας στην ψη­φι­α­κή επο­χή, την πο­λι­τι­κή επι­κοι­νω­νία, τον λα­ϊ­κι­σμό και τον εθνι­κι­σμό.

Ερ­γά­στη­κε ως δι­δα­κτο­ρι­κός ερευ­νη­τής στο πλαί­σιο του προ­γράμ­μα­τος «POPULISMUS: Λα­ϊ­κι­στι­κός λό­γος και Δη­μο­κρα­τία» και συμ­με­τεί­χε ως με­τα­δι­δα­κτο­ρι­κός ερευ­νη­τής στο έρ­γο DataPopEU «Και­νο­τό­μες μέ­θο­δοι και δε­δο­μέ­να υψη­λής ποι­ό­τη­τας για την έρευ­να του λα­ϊ­κι­σμού και του ευρω­σκε­πτι­κι­σμού» και στο πρό­γραμ­μα «Απολ­λω­νίς: Εθνι­κή Υπο­δο­μή για τις Ψη­φι­α­κές Αν­θρω­πι­στι­κές Επι­στή­μες και Τέ­χνες και για τη Γλωσ­σι­κή Έρευ­να και Και­νο­το­μία.

Σή­με­ρα εκ­πο­νεί με­τα­δι­δα­κτο­ρι­κή έρευ­να ως ανα­πλη­ρω­τής επι­στη­μο­νι­κά υπεύ­θυ­νος στο πρό­γραμ­μα DePresPop «Η δη­μό­σια αντι­πα­ρά­θε­ση για τη Συμ­φω­νία των Πρε­σπών: λό­γος, πό­λω­ση και λα­ϊ­κι­σμός».