Από τη μια, είναι πολύ συγκινητικό πόσοι από εμάς θέλουμε να κάνουμε τον Λάνθιμο «δικό μας». Από την άλλη, είναι αποκρουστικό πόσοι και πόσοι «βολεμένοι» στο πολιτιστικό και πολιτικό κατεστημένο δυσκολεύονταν να του δώσουν μια ευκαιρία, ακόμα και μετά τον «Κυνόδοντα».
Αφού, λοιπόν, γιορτάσουμε την επιτυχία του, αν κάτι πρέπει να διδαχτούμε από την εμπειρία του στην Ελλάδα, είναι να κάνουμε τη ζωή κάθε «Λάνθιμου» πιο εύκολη, ώστε να αναδεικνύει εδώ το ταλέντο του, και όχι να περιμένουμε να τον χειροκροτήσουν οι ξένοι, για να του δώσουμε εμείς σημασία.
Ο μόνος τρόπος για να αλλάξουμε ρότα και να αρχίσουμε να δίνουμε ευκαιρίες σε νέους που το αξίζουν, είναι να σπάμε κάθε είδους κατεστημένο που, βολεμένο από παλιές επιτυχίες, θεωρεί ότι το κράτος οφείλει να το γηροκομήσει.
Γιώργο, ό,τι και να λέμε, αυτός ο δρόμος είναι δικός σου. Άνοιξέ τον και εμείς θα σε ακολουθήσουμε. Είμαι σίγουρος, ότι πολλές φορές στο μέλλον θα έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για άλλες επιτυχίες σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου