Το δίχτυ από το Ορμένιο Έβρου με πηγή έμπνευσης τα βιβλία της Κυριακής Δήμου-Φωτιάδου!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Μετά τη Σαλαμίνα, την Αττική και την Αταλάντη σειρά έχει το αγαπημένο Ορμένιο. Ένα πολύ μικρό δείγμα κοσμημάτων χάντρινων με την τεχνική δίχτυ (διαφορετική πλέξη κάθε φορά) που κοσμούν την παραδοσιακή φορεσιά του κάθε τόπου. Και κάπου εδώ ο κύκλος κλείνει (για φέτος (?) για πάντα (?) )βάζοντας ένα ακόμα μικρό λιθαράκι στην προσπάθεια διάσωσης και διάδοσης κάποιων τεχνικών κάποιες από τις οποίες διδάχθηκα με χαρά και προθυμία από παλαιότερους. (Για κάποιες άλλες τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα μιας και δεν είναι πάντα όλοι πρόθυμοι να δείξουν. Αλλά ακόμα και αυτό διδαχή είναι και μας πεισμώνει να συνεχίσουμε, μελετώντας αυθεντικά κομμάτια, βλέποντας φωτογραφίες και συνδυάζοντας μαρτυρίες). Όμορφη εμπειρία μέσα από την οποία γνώρισα υπέροχους ανθρώπους (επαναλαμβάνομαι το ξέρω, αλλά το πιστεύω).

Θα κλείσω τον κύκλο αυτό των εισηγήσεων και της εθελοντικής μου προσφοράς, με ένα μεγάλο ευχαριστώ αρχικά στην κα Κυριακη Δήμου-Φωτιάδου που μελέτησε με τόση αγάπη τον τόπο της το Ορμένιο και το αποτέλεσμα της μελέτης αυτής το «έδωσε» στον κόσμο με ένα βιβλίο από το οποίο και δώρισε μερικά αντίτυπα στο Λύκειο των Ελληνίδων Αθηνών. Όμως τα δώρα όταν γίνονται με αγάπη κυοφορούν και παράγουν. Ένα μεγάλο ακόμα ευχαριστώ στον Δάσκαλο που δοτικός όπως ήταν πάντα μου δώρισε ένα από αυτά τα βιβλία και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Μετά ήρθε ο κορωνοιός, ο εγκλεισμός και το βιβλίο αυτό στάθηκε η αφορμή και το σημείο εκκίνησης. Από κάπου έπρεπε άλλωστε να ξεκινήσουμε. Ψάχνοντας τρόπους επαφής με την παράδοση, μιας και όλα κόπηκαν απότομα (χοροί, παραστάσεις, πανηγύρια) ξεκινήσαμε με το Λύκειο Ελληνίδων Αθηνών και την Έφορο Εργαστηρίου κα Έλενα Κατωπόδη, μία διαδικτυακή προσπάθεια «εσωτερικής κατανάλωσης», αρχικά, μεταξύ μιας ομάδας συγχορευτών που σκεφτήκαμε να την επεκτείνουμε και «προς τα έξω». Η ανταπόκριση ήταν μεγάλη. Άνθρωποι από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό παρακολούθησαν και αγάπησαν την προσπάθεια. Τώρα μπορείτε να με καταλάβετε γιατί αγάπησα το Ορμένιο, παρόλο Κορίνθια .

Θα κλείσω με ένα ακόμα μεγάλο ευχαριστώ στην Έλενα Κατωπόδη που με εμπιστεύτηκε παρόλο που η προσπάθεια ήταν πιλοτική/πειραματική (ούτε είχαμε ξανατολμήσει μέχρι τότε κάτι παρόμοιο ούτε είχαμε ξαναδεί κάτι παρόμοιο, μιας και σημειωτέον το σεμινάριο ήταν στην ουσία εργαστήριο διαδραστικό και το υλικό κατά βάση ήταν η χάντρα (τόσο μικρό)).

Το κείμενο αυτό δεν είναι κύκνειο άσμα, απλά το δικό μου δώρο προς εσάς που ίσως έχετε χρόνο (Κυριακή γαρ) και το διαβάσετε. Το αφήνω εδώ και ποιος ξέρει μπορεί κάτι νέο να γεννηθεί στο μέλλον. Να είμαστε δοτικοί, να αγαπάμε ό,τι κάνουμε, να το κάνουμε όσο μπορούμε πιο καλά.

Στην φωτογραφία η Καλλιόπη μικρό κοριτσάκι (η μητέρα της κας Κυριακής Δήμου Φωτιάδου)