Η εκδήλωση στο Μόναχο για το ελληνόφωνο πρόγραμμα του Πρώτου Καναλιού της Γερμανικής Ραδιοφωνίας και της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον και καλό θα ήταν κάποια στιγμή να δούμε όλες τις εισηγήσεις σε μια επετειακή έκδοση για τη συμβολή των ελληνόγφωνων εκππομπών που επιτελούσαν μια διπλή αποστολή,έριχναν γέφυρες όχι μόνο στον τόπο, την πατρίδα, των ξενιτεμένων αλλά ταυτόχρονα ήταν κι ένας δίαυλος επικοινωνίας με την κοινωνία της χώρας υποδοχής και φιλοξενίας! Αναμφίβολα είναι ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗΣ ΕΠΟΠΟΙΪΑΣ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΠΟΥ ΧΡΗΖΕΙ ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΔΕΙΞΗΣ!
Φέτος συμπληρώνονται 60 χρόνια(1964-2024) από την έναρξη της ελληνικής εκπομπής από τη Βαυαρική Ραδιοφωνία στο Μόναχο με πρώτο διευθυντή τον Παύλο Μπακογιάννη. Για μια δεκαετία ως την πτώση της χούντας ο Παύλος Μπακογιάννης είχε γίνει μια φωνή των ξενιτεμένων Ελλήνων, μια δυναμική φωνή του αντιδικτατορικού κινήματος! Όταν άρχιζε η εκπομπή του και οι τελευταίοι θαμώνες είχαν επιστρέψει από το Gasthaus στο σπίτι τους για να τον ακούσουν και να μάθουν τα νέα για την πατρίδα και τις διεθνείς εξελίξεις! Είχε γνωρίσει πρωτοφανή ακροαματικότητα μεταξύ των Ελλήνων μεταναστών-μεταναστριών στη Νότια Γερμανία,στα ομοσπονδιακά κρατίδια της Βάδης Βυρτεμβέργης και της Βαυαρίας και όχι μόνο!
Αυτή τη σχέση και την επιδραστικότητα της εκπομπής περιγράφει στο μυθιστόρημα της «Ο κρίκος»(από τις εκδόσεις «Λυχνάρι») η μυθιστοριογράφος Κυριακή Καζακίδου!
«…Κρίκοι μιας συνέχειας είμαστε όλοι, ενός κύκλου, μιας ιστορίας κι ας ανήκουμε σε διαφορετικές γενιές,σημαντικό είναι ότι απόψε κρατάμε σφιχτά τα χέρια μεταξύ μας. Μνήμη, παρόν και μέλλον, χθες, σήμερα, αύριο, συνυπάρχουν απόψε, μαζί πάνε κι ας προσπαθούν κάποιοι να τα χωρίσουν, να τα ξεχάσουν, να τα καταχωνιάσουν.
ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΜΟΝΑΧΟΥ
Τόσα χρόνια συντροφιά μας ήταν αυτός ο ραδιοφωνικός σταθμός του Μονάχου. Και τώρα σταμάτησε.Το 2003 προχωρά χωρίς να τον ακούμε πλέον. Τον έφαγε λένε η τηλεόραση και το άλλο, να δεις πως το λένε, το ίντερνετ.
Ενώ μιλούσαν για πολλά πράγμαυα, τη συγκεκριμένη ώρα σταματούσαν. Γιατί στις 8.20΄το βράδυ ξεκινούσε το ελληνικό ραδιοφωνικό πρόγραμμα του Μονάχου. Το είχαν μάθει απ΄έξω αυτό που έλεγαν οι Ισπανοί στο κλείσιμο της δικής τους εκπομπής.
Και τώρα έκλεισε λέει ο σταθμός. Πάει. Αυτός ο σταθμός που το 1964 που ξεκίνησε, παρηγοριά ήταν γι΄αυτούς, σκυμμένοι τα χρόνια της χούντας, ν΄ακούν εδώ στη Γερμανία μια ελεύθερη φωνή, τυχεροί αισθάνονταν. Όταν σκότωσαν τον Μπακογιάννη, τον πρώτο διευθυντή του σταθμού, το θεώρησαν αδιανόητο. Όταν μιλούσαν καλεσμένοι, ηθοποιοί, διανοούμενοι, την πατρίδα έφερναν κοντά τους. Τώρα δεν υπήρχε πια.
Όταν ο Ανδρέας έκλεισε το τηλέφωνο, είχε κι εκείνος στεναχωρηθεί. Ήταν το τέλος μιας εποχής.
Πρέπει να γίνονταν μεγάλες συζητήσεις και να έπεσε μεγάλη στενοχώρια στους Έλληνες στη Γερμανία, γιατί σε λίγες μέρες τηλεφώνησε η Ανθούλα από την Αθήνα για το ίδιο θέμα. Χρόνια αρκετά το «Μόναχο», όπως έλεγαν όλοι το σταθμό, έμπαινε σαν θέμα συζήτησης στο εργαστήρι του Αλέξανδρου σχετικά με τη βαρύτητα του σταθμού για τους Έλληνες εκεί και παρών σε πολλές τέτοιες συζητήσεις φρόντιζε να είναι ο Χνας…»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου