Στέφανος Πατσιαρίδης, ένας παραδοσιακός γιος που εκπλήρωσε την τελευταία επιθυμία του πατέρα του για επιστροφή στη γη των προπατόρων του στη Νέα Βύσσα!

Μια άκρως συγκινητική ιστορία! Ο τελευταίος κρίκος της μεταναστευτικής ιστορίας και διαδρομής γράφτηκε στα νεκροταφεία της Νέας Βύσσας ,ε την ταφή του Στέργιου Πατσιαρίδη στη γη των προπατόρων του και μάλιστα στη μνήμα της γιαγιάς του Ζωής Πατσιαρίδη, που είχε πεθάνει το 1957 σε ηλικία 93 ετών γεννηθείσα στο Μποσνάκιοϊ της Ανατολικής Θράκης το 1864! Ο Στέργιος Πατσιαρίδης, που είχε φτάσει σχεδόν τα χρόνια της γιαγιάς του, ήταν 92 ετών, ανήκε στην πρώτη γενιά των μεταναστών των αλλεπάλληλων μεταναστευτικών κυμάτων της δεκαετίας του 1960! Οι είναι ελάχιστοι και ελάχιστες αυτής της ηρωικής γενιάς που έγραψαν την εποποιία της ελληνικής μετανάστευσης στις Άλπεις της Αυστρίας, στις φάμπρικες της Γερμανίας και στο Βελγίου τις στοές. Ο Στέργιος Πατσιαρίδης είχε εργαστεί στον γερμανικό σιδηρόδρομο, όπου υπήρχαν πάντα καλά μεροκάματα λόγω της φύσης της δουλειάς κι ακόμη και σήμερα υπάρχουν ευκαιρίες δραστηριοποίησης για τις νεότερες γενιές!

Ο Στέφανος Πατσιαρίδης γνώριμος από τα χρόνια της Αθήνας όταν είχε δραστηριοποιηθεί στο Σύλλογο Νέων Έβρου και στο Braunschweig, πιο συγκεκριμένα στο προάστιο του Bebelhof, συνεχίζει να παρακολουθεί με ενδιαφέρον τις τοπικές εξελίξεις και πάντα είναι ένας δεσμός με τους ομογενείς μας στη Γερμανία!