Τη συναντήσαμε τυχαία στη γενέτειρά της στα Δίκαια κατά τη διάρκεια σύντομης επίσκεψής της. Η δική της μεταναστευτική εμπειρία και διαδρομή ξεκίνησε πριν 38 χρόνια, στις 4 Απριλίου 1972, όταν ακολουθούσε στην ξενιτιά τον αδελφό της Τάκη, που είχε εγκατασταθεί σε μια φημισμένη πανεπιστημιούπολη, το Τύμπινγκεν. Ήταν νέα κοπέλα είκοσι ενός ετών. Τώρα στα 59 είναι λίγο πριν τη συνταξιοδότησή της σκέφτεται την επιστροφή της ή καλύτερα να μοιράζεται το χρόνο ανάμεσα στα Δίκαια και το Τύμπινγκεν. Εκεί είναι άλλωστε τα παιδιά της, οι δυο γιοί τους, τους οποίους μεγάλωσε με δυσκολίες, μετά το χωρισμό της, και σήμερα μπορεί να αισθάνεται υπερήφανη για την εξέλιξή τους. Ο μεγάλος, ο 33χρονος Σάββας, είναι μηχανικός υπολογιστών(;), δραστήριο μέλος των χορευτικών συγκροτημάτων του Φιλανθρωπικού Συλλόγου και της Ελληνικής Κοινότητας Τύμπινγκεν. Ο μικρός, ο 31χρονος Χρήστος, εξελίσσεται σε έναν πολύ καλό μάγειρα και έχει ήδη πίσω του μια 11χρονη πορεία μαθητείας και επαγγελματικής δραστηριότητας στο Ρόιτλινγκεν, στο Τύμπινγκεν, στο Βερολίνο (σε εστιατόριο βραβευμένο με το αστέρι Μισλέν) και στο Αυστριακό χειμερινό θέρετρο Κίτσμπι). Όλα αυτά τα χρόνια έκανε διάφορες δουλειές αλλά η τέχνη της μοδίστρας δεν την πρόδωσε πότε και στήριζε σημαντικά το οικογενειακό της εισόδημα. «Το όνειρό μου είναι να ’ρθω να ζήσω στο χωριό μου», μας είπε η Χρυσούλα Πουρσανίδου, που θέλει πάρα πολύ να το δει να πραγματοποιείται. Της το ευχόμαστε ολόψυχα.
......................................................................................................................................................
Τη Χρυσούλα Πουρσανίδου την είχα συναντήσει στο χωριό της τα Δίκαια στο καφενείο του αείμνηστου αγαπητού φίλου Μανώλη Καρατσιβά. Από το ρεπορτάζ του "Βορέα"(τεύχος 57) τον Μάρτιο 2010, πριν 15 χρόνια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου