Χωρίς τον Γιάννη Μίχο τα Κόμαρα,το αγαπημένο χωριό του, δεν θα είχαν την εξέλιξη που είχαν τα τελευταία 30 χρόνια!

 Δεν ξέρω, δεν το έχω υπόψη μου, αν αυτή η προσφορά έχει αξιολογηθεί, έχει αναγνωρισθεί και έχει τιμηθεί, όπως θα έπρεπε να έχει συμβεί! Θα ήταν μια αυτονόητη και οφειλόμενη πράξη σεβασμού για τα όσα έκανε για τα Κόμαρα αλλά και για όλο το Τρίγωνο! Τα Κόμαρα στην ακμή τους ,με τον Καποδίστρια,είχαν 910 κατοίκους και τώρα στην πληθυσμιακή και δημογραφική κατάρρευση, που χαρακτηρίζει όλο το Τρίγωνο, στο χωριό υπάρχουν κοινωνικά και οικονομικά αναχώματα λόγω των συνταξιούχων, που είχαν εργαστεί στη βιοτεχνία ενδυμάτων του Γιάννη Μίχου! Είχαν φτάσει να εργάζονται 80 γυναίκες στη συντριπτική πλειοψηφία τους κι έτσι να στηρίζουν το οικογενειακό εισόδημα τους με το καλό και κυρίως τακτικό μισθό τους! Συνολικά εργάζονταν 130 εργαζόμενες από τα Κόμαρα, τον Πεντάλοφο, το Ορμένιο, τη Φτελιά, την Πάλλη, τα Δίκαια, το Σπήλαιο,την Πλάτη, τον Άρζο, την Ελιά, τον Κυπρίνο, το Φυλάκιο κι ακόμη από τη Νέα Ορεστιάδα! Εκείνη την περίοδο το Δημοτικό Σχολείο Κομάρων είχα 80 παιδιά, ο Παιδικός Σταθμός 30 και το Νηπιαγωγείο 15 παιδιά! Η βιοτεχνία είχε λειτουργήσει μέχρι το 2003 και η τελευταία δουλειά που είχε πάρει ήταν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 ράβοντας μπλουζάκια με τα σήματα κατατεθέντα της Ολυμπιάδας, τον Φοίβο και την Αθηνά!

Μια άλλη επιχειρηματική δραστηριότητα του ήταν και η αξιοποίηση του στρατιωτικού φυλακίου στη γέφυρα των Κομάρων, που για πολλά χρόνια ήταν συνώνυμο ενός καθεστώτος διακρίσεων και επιτήρησης της περιοχής του Τριγώνου, λόγω της γειτνίασης της με τη Βουλγαρία και κατ΄επέκταση με το περιβόητο «Σιδηρούν Παραπέτασμα» της ψυχροπολεμικής ρητορικής και μυθοπλασίας!Χωρίς έγγραφα ταυτοποίησης ακόμη και οι κάτοικοι του Τριγώνου δεν μπορούσαν να βγουν και να μπουν στον τόπο και στα χωριά τους! Οι δε επισκέπτες θα έπρεπε να έχουν την άδεια του οικείου Σταθμού Χωροφυλακής. Αυτό καταργήθηκε μετά από πολλές δεκαετίες με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 1981,που έγινε πράξη μέσα στο 1982,αν θυμάμαι καλά! Για 13 χρόνια το στρατιωτικό φυλάκιο ήταν εγκαταλειμμένο και ρημαγμένο, μέχρι που το 1995 ο ανήσυχος και δραστήριος Γιάννης Μίχος αποφάσισε να το ανακαινίσει και να το αξιοποιήσει και να το κάνει έναν ωραίο χώρο εστίασης και διασκέδασης. Ξόδεψε πολλά εκατομμύρια δραχμές για να το αποκαταστήσει και να του δώσει μια νέα χρήση και ταυτότητα! Είχαν φτάσει να εργάζονται μέχρι και 25 άτομα στη «ΓΕΦΥΡΑ», μεγάλος αριθμός για τα δεδομένα του Τριγώνου! Μετά την αποχώρηση του Γιάννη Μίχου η «ΓΕΦΥΡΑ» συνεχίζει τη λειτουργία της με άλλη διαχείριση ως ένα δημοτικό αναψυκτήριο κι έτσι ο Δήμος Ορεστιάδας έχει ένα περιουσιακό στοιχείο για το οποίο ουσιαστικά δεν έχει ξοδέψει ούτε ένα ευρώ!

Αυτό είναι ένα πρώτο-περίγραμμα και αφιέρωμα για τον Γιάννη Μίχο, που το είχα εδώ και αρκετό καιρό σε προγραμματισμό αλλά δεν είχαμε συντονιστεί σωστά με την οικογένεια του κι έτσι παρέμεινε σε εκκρεμότητα! Σίγουρα και θα επανέλθω! Τώρα ήταν μια ανάρτηση του πρώην προέδρου της Τοπικής Κοινότητας Κομάρων Δήμου Δεληδήμου που με κέντρισε κι ενεργοποίησε το δικό μου υπαρκτό ενδιαφέρον, που επιβεβαιώνεται κι από το φωτογραφικό αρχείο του «Βορέα»! Ευχαριστώ, λοιπόν, τον Δήμο Δεληδήμου για το έναυσμα και τη συμβολή του!