«Καθήκον; Φιλοδοξία; Λάθος; αυτό ας το κρίνουν άλλοι! Γιατί όταν εμείς οι ίδιοι κρίνουμε τον εαυτό μας είμαστε γεμάτοι επιείκεια».
Η παρούσα μελέτη εξετάζει τη συναρπαστική σταδιοδρομία του Χρ. Ξανθόπουλου-Παλαμά, ενός εκ των σπουδαιότερων προσωπικοτήτων της ελληνικής διπλωματίας κατά τoν 20ό αιώνα. Φιλοδοξεί να εξερευνήσει διάφορες πτυχές του διπλωματικού εαυτού, όπως την ανάπτυξη φιλικών και ανταγωνιστικών σχέσεων μέσω της υπηρεσίας, αλλά και της ενασχόλησης με τα γράμματα ως μέσου διαφυγής από τη συχνά πεζή καθημερινότητα. Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στο πώς το διπλωματικό καθήκον ερμηνεύεται σε συνθήκες ενός αυταρχικού καθεστώτος, ειδικά σε σχέση με τη μοιραία απόφασή του να αναλάβει υπουργικά καθήκοντα κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας.
Πληροφορίες
«Η Ματαιοδοξία του Καθήκοντος του Πασχάλη Πεχλιβάνη δεν είναι μόνο ένα εξαιρετικό και αυθεντικά πρωτότυπο επιστημονικό έργο, είναι επίσης ένα βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί από όλους όσοι ενδιαφέρονται για τη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Αναζητά απαντήσεις σε αμφιλεγόμενα ερωτήματα, όπως τον τρόπο με το οποίο οι διπλωμάτες βλέπουν τη σχέση τους όχι μόνο με το κράτος που υπηρετούν αλλά και με τις κυβερνήσεις του, νόμιμες ή/και παράνομες. Ο Πεχλιβάνης έχει επιλέξει ένα δύσκολο θέμα μέσω του οποίου εισχωρεί επιτυχώς και με επιδεξιότητα σε ένα μεθοδολογικό ναρκοπέδιο. Το αποτέλεσμα είναι μια λαμπρή, στιβαρή και εξαιρετικά ευανάγνωστη ανάλυση που βασίζεται σε επίπονη πολυαρχειακή έρευνα και μια εντυπωσιακή σειρά από δευτερεύουσες πηγές». – Έφη Πενταλιού, Visiting Fellow LSE IDEAS και Senior Research Fellow, DPE, King’s College London
«Με το βιβλίο αυτό ο Πασχάλης Πεχλιβάνης ανασύρει από τη λήθη ένα πρόσωπο που συμπύκνωνε τις αρετές αλλά και τις αδυναμίες της ελληνικής Διπλωματικής Υπηρεσίας σε μια περίοδο έντονης ρευστότητας, τόσο στο διεθνές περιβάλλον όσο και στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας. Μέσα από τη βιογραφία του Χρήστου Ξανθόπουλου-Παλαμά, ο αναγνώστης παρακολουθεί τη διαδρομή ενός ανθρώπου με ευρεία γενική παιδεία, savoir faire και φιλοδοξίες για ανέλιξη και αναγνώριση, όχι μόνο στο διπλωματικό στάδιο άλλα και στους κύκλους της διανόησης. (Άλλωστε, με την προσθήκη δεύτερου επωνύμου, ο ίδιος φρόντιζε να υπενθυμίζει τη συγγένειά του με τον Κωστή Παλαμά). Πέρα από τη συνεισφορά του στην άσκηση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ο συγγραφέας ανιχνεύει τα σύνθετα κίνητρα που ώθησαν τον βιογραφούμενο να αναλάβει τα ηνία στο Υπουργείο Εξωτερικών συνεργαζόμενος με τον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο». – Ιωάννης Δ. Στεφανίδης, Καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου