"Στην έκθεση «Προάγγελοι και Οιωνοί», ο Νίκος παρουσιάζει εικαστικούς αλληγορικούς μύθους που αποκαλύπτουν τη ζωή που εκτυλίσσεται κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων", γράφει η μουσειολόγος-επιμελήτρια και υποψήφια Διδάκτωρ Ιστορίας της Τέχνης Γεωργία Κουρκουνάκη!

Προάγγελοι και Οιωνοί

«Πρέπει να ξαναγεννήσουμε τη ζωγραφική για να πούμε αυτά που δε λέγονται», Νίκος Τερζής

Ο Νίκος Τερζής έχει αφιερώσει την καλλιτεχνική του πρακτική για να επανεφεύρει τη ζωγραφική εκείνη που θα διατυπώνει όσα ποτέ δεν έχουν ειπωθεί με τον εικαστικό λόγο. Τα έργα του με την ανατρεπτική διαύγεια των μορφοπλαστικών συνθέσεων και την ένταση του εικαστικού αποτελέσματος ξαφνιάζουν με την απρόσμενη γλαφυρότητά τους σε επίπεδο ερμηνείας και παραγωγής γλώσσας, προδίδοντας τη διττή του φύση, εκείνη του ζωγράφου και του βαθιά διανοούμενου απολογητή του δράματος και της κρίσης που αντιμετωπίζει ιστορικά ο δυτικός πολιτισμός.

Στην έκθεση «Προάγγελοι και Οιωνοί», ο Νίκος παρουσιάζει εικαστικούς αλληγορικούς μύθους που αποκαλύπτουν τη ζωή που εκτυλίσσεται κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων. Με

αναφορές στην αρχαία γραμματεία και στα αισωπικά, διατρέχει τα σημεία των καιρών για να διαπραγματευτεί πανάρχαια διλλήματα που φτάνουν στο σήμερα και απασχολούν την ανθρώπινη ψυχή.

Ως σύγχρονος “λογοποιός” μετουσιώνει τις ανεπαίσθητες και σιωπηλές πτυχές της ύπαρξης σε εικαστικές παραβολές, αποτυπώνοντας τις εσωτερικές εντάσεις και τα κρυμμένα φορτία της σύγχρονης εμπειρίας. Το έργο του λιτό σε εκφραστικά μέσα και ταυτόχρονα παράφορο, λειτουργεί με οξύνοια στην αμείλικτη απογύμνωση της ανθρώπινης κατάστασης. Η καλλιτεχνική του πρακτική μεταμορφώνει συμβολικές μορφές και αρχετυπικές αναφορές, δημιουργώντας εικαστικές αφηγήσεις που σχολιάζουν τα υπαρξιακά διλήμματα, τα πάθη και την αέναη διαπραγμάτευση με το “είναι”.

Τα έργα του Νίκου συνιστούν μια στοχαστική ερμηνεία στο καλειδοσκόπιο της ζωής με αφηγηματικούς υπαινιγμούς και οπτικές μεταφορές. Με χιούμορ ή πικρία, αλλά πάντοτε με σαφήνεια, ο Νίκος χρησιμοποιεί τη γλώσσα της εικόνας για να ανατρέψει βεβαιότητες και να αποκαλύψει τα βαθύτερα στρώματα της φαινομενικότητας της ύπαρξης. Εστιάζει στην ανθρώπινη αδυναμία, τον συλλογικό εφησυχασμό και προκαλεί ρωγμές στο συλλογικό υποσυνείδητο. Με βλέμμα αιχμηρό και συνάμα διεισδυτικό, εισχωρεί κάτω από το πέπλο της επίφασης που καλύπτει το ανοίκειο.

Ο Νίκος δεν επιδιώκει την αναπαράσταση, αλλά τη μεταγραφή του υπαρξιακού σε πολιτικό. Κάθε φόρμα από τις αινιγματικές εικόνες που δημιουργεί, συμπληρώνει μια λογική εξίσωση στη σκέψη του θεατή. Ζώα με ανθρώπινα χαρακτηριστικά, απατηλές οντότητες, μυθικά πλάσματα του σήμερα και λέξεις με έντονο συμβολικό φορτίο συγκροτούν μια εικαστική γλώσσα μεθοδικά κωδικοποιημένη που συλλαμβάνει την προσωπογραφία της δίνης που λέγεται μοίρα ή ζωή.

Η έκθεση προσκαλεί τον θεατή σε μια διαδικασία ερμηνευτικής εμπλοκής. Ο θεατής καλείται να αποκρυπτογραφήσει, να αναλογιστεί και να συσχετιστεί ή ακόμα και να ταυτιστεί. Οι “Προάγγελοι και Οιωνοί” του Νίκου δεν παρουσιάζονται ως πρόβλεψη, αλλά ως δεδομένο παρόν που απαιτεί την αυτεπίγνωση.

Μέσα από το ιδιοσυγκρασιακό εικαστικό του ιδίωμα, ο Νίκος διατυπώνει μια πρόταση πολιτισμικής εγρήγορσης. Τα έργα του είναι προτροπές, καθρέφτες και σημάδια. Δεν αξιώνουν την προφητεία, αλλά να αναδείξουν τις υφιστάμενες εντάσεις και αντιθέσεις, θέτοντας την τέχνη εργαλείο κατανόησης και αφύπνισης.

Γεωργία Κουρκουνάκη

Μουσειολόγος

Επιμελήτρια

Υπ. Διδάκτωρ Ιστορίας της Τέχνης

Harbingers and Auguries

“We must reinvent painting in order to express what cannot be said”, Nikos Terzis

Nikos Terzis has devoted his artistic practice to reinventing a form of painting that articulates what has never been spoken through visual language. His works, marked by the subversive clarity of their formal compositions and the intensity of their visual impact, astonish with their unexpected eloquence—both in terms of interpretation and linguistic production—revealing his dual identity as a painter and as a profoundly intellectual chronicler of the drama and crisis that Western civilization is historically undergoing.

In the exhibition "Harbingers and Auguries", Nikos presents visual allegorical myths that reveal the life unfolding beneath the surface of things. With references to ancient literature and Aesopian tales, he traverses the signs of the times to negotiate age-old dilemmas that persist into the present and continue to haunt the human soul.

As a contemporary “maker of language,” he transmutes the subtle and silent aspects of existence into visual parables, imprinting the inner tensions and concealed burdens of modern experience. His work—spare in expressive means yet fervent in spirit—operates with precision in the merciless exposure of the human condition. His artistic practice transforms symbolic forms and archetypal references into visual narratives that comment on existential dilemmas, human passions, and the ongoing negotiation with being.

Nikos’s works constitute a contemplative interpretation of the kaleidoscope of life, rich with narrative insinuations and visual metaphors. With humor or bitterness—but always with lucidity—he uses the language of images to subvert certainties and reveal the deeper layers of existence’s surface illusion. He focuses on human fragility and collective complacency, creating fissures in the collective subconscious. With a sharp and penetrating gaze, he pierces the veil of appearance that cloaks the uncanny.

Nikos does not seek representation, but the transcription of the existential into the political. Each form in his enigmatic images completes a logical equation in the viewer’s mind. Animals with human features, deceptive entities, contemporary mythic beings, and words laden with symbolic charge compose a visual language that is methodically codified—capturing the portrait of the maelstrom we call fate or life.

The exhibition invites the viewer into a process of interpretive engagement. The viewer is called upon to decode, to reflect, to relate, and even to identify. Nikos’s Harbingers and Auguries are not presented as predictions but as a given present—one that demands self-awareness.

Through his idiosyncratic visual idiom, Nikos articulates a proposition for cultural vigilance. His works are exhortations, mirrors, and signs. They do not lay claim to prophecy, but rather aim to bring to light the tensions and contradictions that already exist, positioning art as a tool for understanding and awakening.

Georgia Kourkounaki

Museologist

Curator

PhD Candidate in History of Art