49 ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
Ν
«Στις σελίδες που ακολουθούν η συντοπίτισσα σας Χρυσούλα Ιωαννίδου, μια γυναίκα δυναμική, άξια, πανταχού παρούσα, με μεγάλη αγάπη για την ιστορία και τις παραδόσεις του χωριού, μέσα από έρευνα σε έγγραφα και μαρτυρίες ξεδιπλώνει με αφοπλιστική αμεσότητα , απλότητα και ζεστασιά ένα μικρό ίχνος από τις ζωές σας.
»Γεννηθήκατε «κορίτσια» και όχι «παιδιά» στο Ουρούμκιοϊ(Εφρέμ) ή στο Κόζουλτζια(Όρασιτσς) της Ανατολικής Ρωμυλίας, στην Πάλλη ή στο Ορμένιο του Έβρου και ζήσατε σε δύσκολους καιρούς, αντιμέτωπες με προσφυγιά, κατοχή, εμφύλιο, φτώχεια, μετανάστευση, απώλειες, αρρώστιες, κοινωνική καταπίεση, σωματική και σεξουαλική βία.
»Οι ιστορίες σας, μικρές, πολύτιμες ψηφίδες της ιστορίας του Ορμενίου σε βάθος 100 χρόνων μας μαθαίνουν την ιστορία του τόπου και ευρύτερα της Ελλάδας. Μέσα από μια βαθιά βιωμένη πραγματικότητα γεμάτη κακουχίες, στέρηση και πάθη, η προσωπική εμπειρία μετατρέπεται σε συλλογική ενός ολόκληρου λαού.
»Οι ιστορίες σας, ίνες σφιχτά δεμένες σε κλωστή με τις ιστορίες της γιαγιάς. Της μητέρας, της πεθεράς και των θυγατλερων σας, αποκαλύπτουν πόσο δρόμο έχουν καλύψει μέσα σε 100 χρόνια οι γυναίκες, από την καθοριστική αλλά σιωπηλή και αόρατη παρουσία τους στην κοινότητα μέχρι τη σημερινή τους θέσγ, μέσα στην οικογένεια, στην εκπαίδευση, στην εργασία(όχι πάντα με ίσους όρους με τους άντρες), στον δημόσιο λόγο και πολιτικό στίβο.
»Οι ιστορίες σας, μια αλυσίδα αδιάκοπη με αυτές των γονιών σας, των παιδιών και των εγγονιών σας, μας μαθαίνουν πως το παρελθόν δεν είναι νεκρό, οι ζωές μας έχουν συνέχεια σε μια αδιάκοπη προσπάθεια για την υπεράσπιση της ζωής, τη διαφύλαξη της μνήμης και την προκοπή.
»Διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας τις ιστορίες σας, με τα άνθη διάσπαρτα να συνοδεύουν κάθε όνομα, μου ήρθαν στον νου τα λόγια του Ελύτη!
Της αγάπης αίματα
Με πορφύρωσαν
Και χαρές ανίδωττες
Με σκιάσανε
Οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων
Μακρινή μου Μητέρα
Ρόδο Αμάραντο»
Γράφει η Συντονίστρια του δικτύου λεσχών ανάγνωσης «μπλ αλώνι».
……………………………………………………….
Η φιλόλογος και επιμελήτρια έκδοσης Τζένη Κατσαρή-Βαφειάδου σημειώνει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου: «49 ιστορίες γυναικών, που ήταν γεμάτες δύναμη, πείσμα, επιμονή και υπομονή, πανταχού παρούσες σ΄ένα κοινωνικό πλαίσιο, σύμφωνα με το οποίο, η γυναίκα έπρεπε να είναι η «σκιά» των ανδρών της οικογένειας και θεωρούνταν, σχεδόν πάντοτε, «ξεγνοιασιά» και «φόρτωμα», οικογενειακό δηλαδή βάρος.
»Έπρεπε, επίσης να υπακούει στους κανόνες ηθικής, που καταργούσαν την αυτοδιαχείριση του σώματος της, ενώ χρησιμοποιήθηκε ψς σεξουαλικό ενεργούμενο εκτόνωσης των δυνατών, λόγω οπλοφοράς, αρσενικών, που έκαιγαν και σκότωναν κατά τη διάρκεια της βουλγαρικής κατοχής, του Β΄παγκοσμίου πολέμου, αλλά και κατά τη διάρκεια του ελληνικού εμφυλίου, αντλώντας ισχύ από το φωτοστέφανο της «νίκης» που τους «δωρήθηκε».
»49 ιστορίες γυναικών που η πλειονότητα τους επιβίωσε, παίρνοντας, θαρρείς, δύναμη από τη γη και τη ζωή που αυτή αφειδώλευτα κι αγόγγυστα γνωρίζει να συντηρεί και να θρέφει».



Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου