Στην Κυψέλη Καρδίτσας δεν μιλάμε για μια απλή απώλεια παραγωγής. Μιλάμε για την ακύρωση ενός ολόκληρου σχεδίου ζωής. Ο 26χρονος Τάσος Νταής, ένας άνθρωπος που ξεκίνησε από παιδί να ασχολείται με την κτηνοτροφία, έχτισε από το μηδέν ένα κοπάδι 530 προβάτων. Ένα κοπάδι που δεν ήταν μόνο εισόδημα· ήταν η καθημερινότητά του, το μέλλον του, η επένδυση των κόπων μιας δεκαετίας.
Και χάθηκε μέσα σε λίγα λεπτά.
Θανάτωση 530 ζώων ένα αδιέξοδο χωρίς δίχτυ ασφαλείαςΈνα κρούσμα ευλογιάς στάθηκε αρκετό για να δοθεί εντολή υποχρεωτικής θανάτωσης σε όλα τα ζώα της μονάδας. Μία διαδικασία που εφαρμόστηκε άμεσα, χωρίς ωστόσο να συνοδεύεται από μια σαφή πολιτική αποκατάστασης.
Ο Τάσος περιγράφει την αγωνία του:«Μέσα σε λίγα λεπτά μου κατέστρεψαν ό,τι είχα φτιάξει μία ολόκληρη ζωή. Είμαι 2,5 μήνες χωρίς κανένα εισόδημα και κανείς δεν έχει ενδιαφερθεί πραγματικά.»
Πρόκειται για έναν νέο άνθρωπο που δεν κληρονόμησε πλούτο, αλλά δημιούργησε παραγωγή. Πήρε την απόφαση να μείνει στην ύπαιθρο, να επενδύσει, να παράγει, να στηριχθεί μόνο στις δυνάμεις του.
Και έμεινε στο κενό.
«Δεν μπορώ να δουλέψω, δεν μπορώ να ασφαλιστώ»
Ένας νέος εγκλωβισμένος στο ίδιο το πρόγραμμα που υποτίθεται ότι τον στήριζεΟ νεαρός κτηνοτρόφος είναι ενταγμένος στο πρόγραμμα Νέων Αγροτών. Σύμφωνα με το πλαίσιο, για να παραμείνει δικαιούχος, απαγορεύεται να αποκτήσει εξωαγροτική εργασία.
«Δεν έχω κοπάδι, δεν έχω εισόδημα και δεν μπορώ να ασφαλιστώ αλλού. Άρα δεν μπορώ να εργαστώ πουθενά. Για 3 ακόμη χρόνια.»
Το παράδοξο είναι εξόφθαλμο:
• Το κράτος του αφαιρεί την παραγωγή
• Του απαγορεύει να εργαστεί σε οποιονδήποτε άλλο κλάδο
• Δεν του δίνει ενδιάμεση οικονομική κάλυψη
Ούτε προσωρινή επιδότηση, ούτε εισόδημα γέφυρα, ούτε ταχύ μηχανισμό αποζημιώσεων.
Η τράπεζα, οι λογαριασμοί και το βάρος της επιβίωσηςΟι υποχρεώσεις του τρέχουν:
• δάνεια
• λογαριασμοί ρεύματος
• ενοίκια για αποθηκευτικούς χώρους
• προμηθευτές
Ο ίδιος αποτυπώνει με απλότητα αυτό που ζουν εκατοντάδες παραγωγοί:
«Με παίρνουν τηλέφωνο για να πληρώσω τα δάνεια και εγώ δεν έχω ούτε ένα ευρώ.»
Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη.
Όσοι τον περιμένουν να πληρώσει έχουν δίκιο.
Αλλά ο ίδιος δεν έχει τρόπο να ανταποκριθεί.
Και η πολιτεία σιωπά.
«Θα το ξαναφτιάξω, αλλά δώστε εγγυήσεις»
Παρά την απόγνωση, ο Τάσος δεν εγκαταλείπει το επάγγελμα. Λέει ξεκάθαρα:«Αν υπάρξει εγγύηση ότι δεν θα ξαναθανατωθούν ζώα, θα ξανακάνω το κοπάδι μου από την αρχή.»
Δεν ζητάει προνόμια.
Ζητάει σταθερότητα, προγραμματισμό, στήριξη.
Και μια απάντηση στο βασικό ερώτημα:Πώς να επενδύσει ένας νέος άνθρωπος όταν δεν γνωρίζει αν η επόμενη ασθένεια θα τον οδηγήσει ξανά στην απόλυτη καταστροφή;
«Αλλιώς θα φύγω στο εξωτερικό»
Εδώ δεν μιλάμε για υπερβολή.Μιλάμε για μια πραγματική επιλογή.
Ένας 26χρονος, που από τα 9 του χρόνια ήταν στην κτηνοτροφία, δηλώνει:
«Δεν έχει μέλλον αυτή η χώρα για εμάς. Αν δεν βρεθεί λύση, θα φύγω.»
Και αυτή δεν είναι προσωπική απόφαση.
Είναι σύμπτωμα μιας βαθιάς παθογένειας.
Γιατί: • όταν ο νέος παραγωγός χάνει τα πάντα,
• όταν δεν υπάρχει δίκτυ προστασίας,
• όταν η παραγωγή αντιμετωπίζεται ως «διαχειριστικό πρόβλημα»,
τότε η χώρα δεν χάνει μόνο ένα κοπάδι.
Χάνει τον άνθρωπο που το δημιούργησε.
Η πραγματική διάστασηΟ Τάσος δεν είναι ο εξαίρεση.
Είναι το παράδειγμα.
Ένας άνθρωπος που:
έμεινε στην ύπαιθρο δούλεψε με προσωπική επένδυση δημιούργησε παραγωγή πλήρωσε εισφορές, ρεύματα, ζωοτροφέςκαι βρέθηκε με μηδέν.
Και όλα αυτά όχι λόγω λάθους του.
Αλλά λόγω υποχρεωτικής παρέμβασης της ίδιας της πολιτείας.
Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι φιλοσοφικό.Είναι απολύτως ρεαλιστικό:Έχει μέλλον η ελληνική παραγωγή όταν οι νέοι της καταρρέουν χωρίς δίχτυ ασφαλείας;
Και κυρίως:Θέλουμε κτηνοτροφία, ή θέλουμε εγκαταλελειμμένα μαντριά, εισαγωγές γάλακτος και νέους στα αεροδρόμια με εισιτήριο χωρίς επιστροφή;Η απάντηση δεν μπορεί πλέον να δοθεί από αυτούς που έχασαν τα πάντα.
Η απάντηση οφείλει να δοθεί από εκείνους που έχουν την ευθύνη.
ΠΗΓΗ:ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου