Ο όμιλος των μελών του
Πολιτιστικού Λαογραφικό Συλλόγου Νεολαίας Νέας Ορεστιάδας «ΟΙ ΘΡΑΚΕΣ», με την
αναβίωση του εθίμου του «Φτωχολάζαρου», έδωσε σήμερα στους δρόμους της Νέας Ορεστιάδας,
αν και ο καιρός είχε στήσει από το πρωί ένα φθινοπωρινό σκηνικό, μια
λαμπριάτικη νότα, που την υποδέχθηκαν έκπληκτοι οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της
σήμερα Σάββατο, 20 Απριλίου 2019, δημιουργώντας μια ευχάριστη ατμόσφαιρα στην
αγορά της πόλης.
Ο Φτωχολάζαρος», όπως γράφει ο
Κώστας Θρακιώτης στο βιβλίο του «Λαϊκή πίστη και λατρεία στη Θράκη»(που
κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Ρήσος» το1991 στην Αθήνα), «είναι από τις πιο
συμπαθητικές θρησκευτικές φυσιογνωμίες του Χριστιανισμού. Ιδιαίτερα εντυπωσίαζε
η νεκρανάσταση του και η μοίρα του, που γνώρισε τα μυστικά της ζωής και του κάτω
κόσμου σαν μοναδικός άνθρωπος στη γη…
»Τη μέρα τούτη στη Θράκη οι
γυναίκες ζύμωναν για τα παιδιά τους ειδικά κουλούρια-τσουρέκια που έδιναν
σ΄αυτά ανθρώπινο σχήμα. Τα ονόμαζαν Λαζάρια ή λαζαράκια. Τα παιδιά
ξετρελαίνονταν μ΄αυτά και τα περίμεναν κάθε χρόνο, όπως το Χριστόψωμο, τη
βασιλόπιτα, τα τσουρέκια και τα κόκκινα αυγά.
»…Τη μέρα κείνη ήρκουντασι απ΄έξω
κατσιβέλλες, που ήντασι από παν΄ως κάτου στολισμένες με πρασινάδες και
λουλούδια-γινούντασι Λαζάρηδες και επηγαίνανε σ΄όλα τα σπίτια…Τότε οι
νοικοκυρές βγαίνανε από πάνω από τα παραθύρια ή τα μπαλκόνια μ΄ένα μαστραπά
νερό στα χέρια, κι έπρεπε να τις βρέξουνε και να τις ρίξουνε παράδες. Με τα
νερά που τις έριχναν, αυτές γίνονταν «πλύμα»(μούσκεμα) και «λούτανο»(μουσκίδι),
μα εκείνες «τσάμι» δεν τις έκαιγε(δεν τις ένοιαζε). Με τον αγέρα «σουφουνιζούντασι»(μισοστέγνωναν)
και πάλι ξαναβρεχούντασι στ΄άλλα τα σπίτια»
»…το έθιμο σαν καλωσόρισμα του
καλοκαιριού ανακρατάει τον αρχικό μαγικό χαρακτήρα του, της ευετηρίας του. Του
νερού σαν στοιχείου της Ευφορίας και της Ευγονίας…Ο συσχετισμός του άλλωστε
μ΄εκείνης της Περπερούνας, είναι σαφής και ολοκάθαρος».
Σταύρος Γ.Παπαθανάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου