Οι παρεμβάσεις και τα έργα ανάπλασης στην παραλιακή της Αλεξανδρούπολης προχωράνε χωρίς συναίνεση κι αυτό ήταν αναμενόμενο να προκαλέσει έντονες αντιπαραθέσεις μεταξύ των αυτοδιοικητικών εκπροσώπων της. Κατά την άποψη μου ότι θα συμβεί στην παραλιακή θα κρίνει την εικόνα και τη ζωή των πολιτών για τις επόμενες δεκαετίες θα έπρεπε να αναζητηθεί η μέγιστη δυνατή συναίνεση και κυρίως να φτάσουμε στη μελέτη ενός τόσο σημαντικού έργου μέσα από τη διαδικασία του τεχνικού διαγωνισμού, όπως προβλέπεται από την κείμενη νομοθεσία και μετά από διεκδικήσεις ετών του Τεχνικού Επαγγελματικού Επιμελητηρίου(ΤΕΕ). Προφανώς πολλά έργα για να προχωρήσουν, απαιτούνται και οι αναγκαίες συγκρούσεις αλλά όχι ως αποτέλεσμα αυταρχικών αντιλήψεων και καμαρίλας! Το παράδειγμα της πλατείας της Νέας Ορεστιάδας με την επιλογή του τεχνικού διαγωνισμού έδωσε ένα αποτέλεσμα(και τότε υπήρχαν αντιδράσεις αναχρονιστικού και οπισθοδρομικού χαρακτήρα), το οποίο κανένας δεν ήταν σε θέση να το παρακάμψει και δέσμευε την οποιαδήποτε δημοτική αρχή, να κινηθεί σύμφωνα με τις τεχνικές προβλέψεις του! Το εργαλείο της ανάπλασης είναι ένας κοινά αποδεκτός σε όλο τον κόσμο μηχανισμός αναμόρφωσης με στόχο πάντα την αναζωογόνηση της τοπικής κοινωνίας και οικονομίας κι όταν υλοποιείς τέτοια έργα δεν υπάρχει ο ορίζοντας της προσωπικής εκλογικής και πολιτικής επιβίωσης, που είναι ασήμαντο μέγεθος μπροστά στην προοπτικής μιας πόλης και μιας ολόκληρης περιοχής!
Σταύρος Παπαθανάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου