Ο αποχαιρετισμός του Σωτήρη Μπέδρελη στον "αλησμόνητο φίλο του Σωτήρη Τσερκέζη"

Αλησμόνητε φίλε μας, Σωτήρη.

 

Όλοι εμείς, που είχαμε την τύχη να ζήσουμε πλάι στη συναρπαστική σου παρουσία, βρίσκουμε ξαφνικά φτωχό το λεξιλόγιό μας, για να σ’ αποχαιρετίσουμε με τον τρόπο που σου αξίζει. Συμπάθα μας, μας βρίσκεις τελείως απροετοίμαστους.

Όμως είναι τόσο εύκολο να πούμε δυο λόγια, επιγραμματικά και λίγο ξερά, για το μοναδικό σου χαρακτήρα. Το ήθος σου, τα ανεπανάληπτο χιούμορ σου, η πληθωρική σου πολυπραγμοσύνη, η μεγαλοσύνη της τρυφερής σου καρδούλας, που ώρες – ώρες, άνοιγε-άνοιγε για να χωρέσει μέσα ένα σωρό Ορεστιάδες –βαθιά χάραξαν στο είναι μας τη σφραγίδα τους….

Ήσουν ο σπάνιος άνθρωπος, ο ξεχωριστός, από πουθενά δεν περνούσες απαρατήρητος, με μια ανεξάντλητη διάθεση να προσφέρεις στους πάντες και τα πάντα! Ήξερες μόνο να δίνεις να δίνεις απλόχερα και ανυστερόβουλα.

Νάσαι βέβαιος, γλυκιέ μας φίλε, ότι κάτι απ’ αυτό το εξαίσιο πέρασμά σου απ’ τη ζωή, θα μείνει μέσα μας, ή μάλλον όλα θα σε θυμίζουν ….

Για τώρα υπάρχει η βαθιά οδύνη…

Κι όταν φύγει αυτός ο αβάσταχτος κόμπος που δένει σήμερα τη μιλιά μας, όταν κοπάσουν και τα τελευταία αναφυλλητά του πόνου, θάχουμε όλο το χρόνο να ξαναφέρουμε στη θύμισή μας όλες εκείνες τις αξέχαστες βραδιές –συζητήσεις – αναλύσεις, σε μια ευρύτατη γκάμα θεμάτων, από τις νέες καλλιέργειες που θάπρεπε να βάλουν οι αγρότες μέχρι τη θεωρία για τη μεγάλη έκρηξη και τα νετρίνο!... Ποιος θα ξεχάσει ατάκες του τύπου: «-Μη λες τίποτα, κατάλαβα τι θες να πεις, άσε με, τώρα, να ολοκληρώσω.!. ή εκείνες τις συνεδριάσεις του Αθλητικού Ομίλου, που πάσχιζες να δώσεις λύσεις επί παντός επιστητού!..

Θάχουμε λοιπόν όλο το χρόνο να ξανατραγουδήσουμε τ’ αγαπημένα σου τραγούδια, μ’ εκείνα τα λυρικά σου ξεπετάγματα και θάσαι πάντοτε δίπλα μας, εσύ να δίνεις το σωστό τέμπο κι εμείς απλά να σιγοντάρουμε!...

Αγαπημένε μας φίλε, βλέπεις, ο κόμπος ανεβαίνει όλο και πιο πάνω, το μόνο που προλαβαίνουμε να πούμε είναι τούτο: πανάλαφρο νάναι το χώμα της λατρεμένης σου πατρίδας, που θα σε σκεπάσει, αν μπορέσει να σε σκεπάσει εσένα, που τα σκέπαζες και τα επικάλυπτες όλα!...

Αντίο φίλε μας,

Οι Δραπετσώνες που συ ανάστησες στη ζωή σου, παρακαταθήκη για μας βαρειά και πως θα τις σηκώσουμε…

 

Στο καλό, ανεκτίμητε φίλε Σωτήρη….

 

Σώτος Μπέδρελης

 

Ορεστιάδα 30 Απριλίου  2002

 

 

 

 

 

 

1.                  Οι ταβλικές αναμετρήσεις του Σωτήρη Τσερκέζη με τον Σωτήρη Μπέδρελη ήταν στοιχείο της καθημερινότητας στο στέκι του Αθλητικού Ομίλου. Δεν έπαιζαν μόνοι τους. Έπαιζαν και όλοι οι υπόλοιποι. Το παιχνίδι είχε τις προεκτάσεις του σε καθημερινές ανθρώπινες καταστάσεις κι ήταν μια ψηφίδα ανθρώπινων σχέσεων, σχέσεων ζωής.