ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΑΓΓΙΤΗ –ΔΡΑΜΑΣ-Του Ανέστη Νικολαΐδη

Τα αριστουργήματα της φύσης

 

 

ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΑΓΓΙΤΗ –ΔΡΑΜΑΣ

Του Ανέστη Νικολαΐδη

 

Πολύς κόσμος ακούει «σπήλαιο» και νομίζει πως, είναι κάτι τρύπες ή λαγούμια, από τα οποία βγαίνουν χελώνες, φίδια, άγρια ζώα ή μυστηριώδη πράγματα. Μύθοι, δοξασίες και λογιών –λογιών παραμυθίες, περί φαντασμάτων και κάτι τέτοια-παρόμοια. Η λαθεμένη αυτή αντίληψη, νοοτροπία, θα έλεγα, πρέπει να διαλυθεί και το ρόλο αυτό καλείται να αναλάβει η Παιδεία, με τη σωστή ενημέρωση των πολιτών. Τώρα που μπαίνουμε στην άνοιξη και αρχίζουν οι σχολικές εκδρομές, αντί να πηγαίνουν τα απιδιά μας σε κοσμικά κέντρα και να δημιουργούνται σκάνδαλα, καλό θα είναι να τα παροτρύνουν, να πυκνώσουν τις επισκέψεις τους, σε αυτούς τους χώρους, για να θαυμάσουν τα αριστουργήματα της φύσης. Στο κάτω-κάτω νομίζω πως, είναι θέματα που εντάσσονται με τα πνευματικά-πολιτιστικά-σχολικά προγράμματα.

Ας είναι καλά, το ζεύγος Πετροχείλου, που άνοιξε το δρόμο με την έρευνα στο υπέδαφος και έφεραν στο φως την άλλη ομορφιά της φύσης, που κρύβει μέσα στα σπλάχνα της, η γη μας. με την ίδρυση της Σπηλαιολογικής Εταιρείας και το πλήθος των συγγραμμάτων, άνοιξαν τον ορίζοντα, για ένα νέο Επιστημονικό Κλάδο της Σπηλαιολογίας, όπου τώρα έχουμε πλειάδα από αξιόλογους, διακεκριμένους επιστήμονες, μελετητές-ερευνητές, στο αντικείμενο.

Τα ευρήματα που έφεραν σήμερα στο φως, φανερώνουν τον άλλο πλούτο, που κρύβει η αθέατη πλευρά του εδάφους. Είναι αυτά που κατασκευάζει η φύση από μόνη της. Χωρίς σφυρί, χωρίς μυστρί, χωρίς καλέμι, χωρίς καν την ανθρώπινη παρουσία, φιλοτεχνεί τούτα τα αριστουργήματα.

Το 1973, επισκέφτηκα το σπήλαιο του Πόρτο Κρίστο στη νότια Ισπανία. Έχει αρκετό μήκος, αξιόλογο περιεχόμενο με σταλακτίτες-σταλαγμίτες, που η διαδρομή του τερματίζει σε ένα μεγάλο επικλινές κούφωμα. Από φυσικού σχηματίζεται μια κλιμακωτή αίθουσα, που καταλήγει σε θαλάσσιο κολπίσκο, όπου δίνονται παραστάσεις από γόνδολες με πυροφάνια κλπ. Πρόκειται για καταπληκτικό θέαμα, που αξιοποιήθηκε με πολλαπλά οφέλη.

Πριν χρόνια ευτύχησα να επισκεφθώ τα σπήλαια: Γλυφάδας –Διρού, Κουτούκι-Παιανίας, Περάματος-Ιωαννίνων και πρόσφατα, στις γιορτές Χριστουγέννων (30/10/07),  του ποταμού Αγγίτη-Δράμας. Το κάθε σπήλαιο έχει τη δική του ιδιαιτερότητα, την ιστορία του, την ομορφιά του, ανάλογα με τον περιβάλλοντα χώρο. Τούτο το τελευταίο, εκτός από το αξιόλογο περιεχόμενό του, έχει το πλεονέκτημα να ακολουθεί τη ροή του ποταμού, πάνω από τον οποίο είναι κατασκευασμένος, με πολύ προσοχή και σεβασμό στο περιβάλλον, ελικοειδής, γραφικός, γεφυρωτός διάδρομος, που σου δίνει τη δυνατότητα να θαυμάσεις, δεξιά-αριστερά, τα θαυμάσια έργα της φύσης. Είναι κάτι το απίθανο, το μοναδικό θα έλεγα, να βαδίζεις και κάτω από τα πόδια σου να κυλάει το γάργαρο κρυστάλλινο νερό του ποταμού που αναβλύζει πεντακάθαρο από τα βράχια του βουνού. Και τούτο πάλι είναι ένα άλλο, από τα περίεργα της φύσης. Ο ξεναγός μας εξήγησε ότι, τα νερά προέρχονται από οροπέδιο που συγκεντρώνονται πάνω από το Νευροκόπι. Αυτό το καταλαβαίνω και συμβαίνει σε πολλά μέρη της Πατρίδας μας και αλλού. Εκείνο που δεν μπορώ να εξηγήσω είναι για τα νερά της Παναγιάς της Θάσου, που έχω πάει πολλές φορές. Το λέω αυτό, γιατί η περιοχή της Παναγιάς καταλήγει σε λοφίσκο, που δεν επιτρέπει τη συγκέντρωση νερού. Πλησίασα ένα υπερήλικα, που καθόταν στο πλατύσκαλο τους σπιτιού του, δίπλα στα νερά και μου είπε: Λένε, πως έρχονται υπογείως πάνω από τα καρπάθια όρη της Ευρώπης. Το αναφέρω αυτό για να δούμε πόσα μυστήρια μας κρύβει η ευλογημένη φύση, που μέσα σ’ αυτά, είναι και τα φαινόμενα με τα «σπήλαια».

Το μειονέκτημα του Αγγίτη είναι ότι, στις περιπτώσεις υπερχείλισης του ποταμού, δεν καθίσταται εφικτή η ξενάγησής του. Και εδώ ήθελα να υπογραμμίσω (χωρίς να κομίζω ″γλαύκα″ ότι, καλόν θα ήταν να υπήρχε αίθουσα υποδοχής, μέσω κινηματογραφικής προβολής να γίνεται η ξενάγηση ώστε, οι επισκέπτες να μη επιστρέφουν άπραγοι-απογοητευμένοι. Να θυμίσω την περίπτωση του Δάσους της Δαδιάς ότι η κινηματογραφική προβολή των αρπακτικών πουλιών, προσφέρει ικανοποιητική πληροφόρηση, που στο κάτω-κάτω αν, ο επισκέπτης δεν μπορέσει να πάει στο παρατηρητήριο, δε χάνει και πολλά. Και να προσθέσω ακόμα ότι, η όλη παραποτάμια περιβαλλοντική περιοχή του Αγγίτη, προσφέρει αξιόλογο θέαμα, που αποζημιώνει με το παραπάνω τον επισκέπτη.

Με την ευκαιρία θα ήθελα να πω ότι, ο αστικός πληθυσμός των πόλεων, στις λίγες μέρες ανάπαυλας, που νιώθει την ανάγκη φυγής, από την καθημερινότητα, κάλλιστα μπορεί να πραγματοποιεί κοντινές εκδρομές, αμοιβαίες ανταλλαγές, ανάμεσα στους Νομούς της Θράκης και όχι μόνο. Να γνωριστούμε μεταξύ μας καλύτερα και να γνωρίσουμε τα αξιοθέατα, που μας προσφέρουν οι περιοχές μας. νομίζω πως, είναι προτιμότερο να βοηθηθούμε μεταξύ μας, με το αζημίωτο βέβαια, παρά, να αδειάζουμε τα πορτοφόλια μας, σε ξένες πόλεις της αλλοδαπής, που στο κάτω-κάτω, δεν έχουν να μας επιδείξουν και κάτι το καλύτερο. Οι καιροί είναι δύσκολοι, χρειάζεται σύνεση.

Με αφορμή, το χιονοδρομικό κέντρο του Φαλακρού, ευκαιρία είναι στον επισκέπτη να επισκεφθεί το Αρχαιολογικό Μουσείο της Δράμας και τα νεότερα επιτεύγματα της πόλης και εκείνο που δεν πρέπει να χάσει είναι το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, στο γραφικό Παρανέστι. Είναι από τα πλέον αξιόλογα.

Τέλος, θα ήταν παράλειψή μου να ξεχάσω να εξάρω, την υψηλού επιπέδου ξενάγηση, στο σπήλαιο του Αγγίτη, καθώς και εκείνη του Μουσείου, στο Παρανέστί.

 

...............................................................................................................................................

Δημοσιεύτηκε στον "Βορέα"(τεύχος 33) τον Μάρτιο του 2008,πριν 15 χρόνια!