Στις 12 Φεβρουαρίου 1809 γεννιέται μέσα σε μια ξύλινη καλύβα στη δύσβατη περιοχή του Κεντάκι ο Αβραάμ Λίνκολν.
Ο πατέρας του κάνει διάφορα επαγγέλματα και διαρκώς μετακινείται από το ένα στο άλλο αγρόκτημα. Μετά τον θάνατο της μητέρας του εγκαθίσταται στην Ιντιάνα όπου ο μικρός Αβραάμ θα επισκεφθεί το σχολείο για έναν περίπου χρόνο.
Το 1830 η οικογένεια βρίσκεται στο Ιλινόις. Ο 21χρονος Αβραάμ Λίνκολν κάνει διάφορες δουλειές και επιδιώκει την οικονομική του ανεξαρτησία. Χρεοκοπεί όμως και θα χρειαστεί 15 χρόνια για να ξοφλήσει τα χρέη του.
Με την επιμέλειά του κατορθώνει να γίνει αυτοδίδακτος δικηγόρος. Κι όταν το 1834 του δίνεται η άδεια δικηγορίας είναι κιόλας μέλος της λαϊκής εκπροσώπησης του Ιλινόις.
Η πολιτική του καριέρα δεν είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή ως το 1854, χρονιά κατά την οποία από τη θέση του προεδρικού υποψηφίου του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος αντιμετωπίζει τον Δημοκράτη Ντάγκλας. Ο Αβραάμ Λίνκολν τίθεται κατηγορηματικά εναντίον της διατήρησης του καθεστώτος της δουλείας.
Τα χρόνια εκείνα οι βορειοαμερικανικές πόλεις αναπτύσσονται σε βιομηχανικά κέντρα. Παντού κυριαρχεί ο μοντέρνος ρυθμός ζωής που χαρακτηρίζεται από ευημερία, επιχειρηματικό πνεύμα και διάθεση για δημοκρατία. Στο Νότο όμως η κοινωνία είναι αριστοκρατική κατέχει μεγάλες εκτάσεις γης. Η δύναμη και ο πλούτος βρίσκονται στα χέρια των μεγαλογαιοκτημόνων που ταυτόχρονα είναι τα αφεντικά των σκλάβων.
Στο Βορά το ποσοστό των μαύρων είναι πολύ μικρό, ενώ στο Νότο είναι το μισό του πληθυσμού.
Ο πόλεμος με το Μεξικό και η προσάρτηση νέων πολιτειών οξύνουν τις αντιθέσεις μεταξύ των Βόρειων και των Νότιων πολιτειών όπως και το πρόβλημα της δουλείας.
Ο λόγος που θα οδηγήσει στην υποψηφιότητα του Λίνκολν για τη γερουσία, αρχίζει με τα εξής λόγια: «Ένα σπίτι που είναι διαιρεμένο από τη διχόνοια δεν μπορεί να υπάρχει για πολύ. Είμαι της γνώμης ότι η χώρα μας δεν θα είναι αιώνια κατά το μισό της ελεύθερη και κατά το άλλο μισό της σκλαβωμένη».
Η άποψή του αυτή είναι και το κεντρικό σύνθημα για το προεκλογικό αγώνα, που στα 1861 θα τον οδηγήσει στην προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Στις 20 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς η Νότια Καρολίνα ανακοινώνει την απόσπασή της από τις υπόλοιπες πολιτείες και αυτό αποτελεί την αφορμή για την έκρηξη του εμφυλίου πολέμου.
Το Ιούνιο του 1862 ο στρατός των Βορείων επιτίθεται κατά των Νοτίων και θα υποστεί βαριά ήττα. Η αποφασιστικότητα, όμως, του προέδρου είναι ακλόνητη. Τα λόγια του είναι χαρακτηριστικά αυτής της στάσης του: «Η παραχώρηση της ελευθερίας στους σκλάβους αποτελεί την εξασφάλιση της ελευθερίας όλων των ελεύθερων ανθρώπων» και ουσιαστικά μετατρέπουν τον πόλεμο για την ενότητα της χώρας σε αγώνα για την ελευθερία και τη δημοκρατία.
Μετά τη φοβερή μάχη του Γκέτσισμπουργκ, στην οποία χάνουν τη ζωή τους 43.000 Αμερικανοί, η κοινή γνώμη στρέφεται εναντίον του Λίνκολν. Οι στρατιωτικές, όμως, επιτυχίες του στρατηγού Γκραντ ενισχύουν τη θέση του και το 1864 επανεκλέγεται για δεύτερη φορά.
Στις 9 Απριλίου ο Νότος συνθηκολογεί χωρίς όρους. Αμέσως ο πρόεδρος ανακοινώνει ένα μεγαλόπνοο πρόγραμμα ανοικοδόμησης, το οποίο παραχωρεί στις αποσχισθείσες πολιτείες 400 εκατομμύρια δολάρια για την αντιμετώπιση των πολεμικών συνεπειών.
Το ίδιο βράδυ ο Αβραάμ και η Μαίρη Λίνκολν παρακολουθούν μια παράσταση στο θέατρο Φορντ της Ουάσινγκτον. Κατά τη διάρκειά της ένας φανατικός οπαδός της ανεξαρτησίας του Νότου, ο Τζον Μπότε, μπαίνει στο θεωρείο του προέδρου και τον πυροβολεί εξ επαφής.
Ο Αβραάμ Λίνκολν πέθανε το πρωί της 15ης Απριλίου 1865.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου