Οι πλατείες των Βρυξελλών που θυμίζουν Ελλάδα!

III. PLATEIES  TWN  BRUXELLWN  POU  QUMIZOUN  ELLADA

 

Arcades/ Place des - Αρκάδες: οι κάτοικοι της Αρκαδίας

Αρκαδία (η)  1. περιοχή στο κέντρο της Πελοποννήσου μεταξύ Αχαΐας, Ηλείας, Κορινθίας, Αργολίδας, Μεσσηνίας και Λακωνίας 2.νομός Αρκαδίας (ο) νομός που καταλαμβάνει την παραπάνω περιοχή με πρωτεύουσα την Τρίπολη 3. η παραπάνω περιοχή στην αρχαιότητα, η οποία στην τέχνη έγινε το σύμβολο της βουκολικής απλότητας, της ευτυχίας, της αμεριμνησίας και του έρωτα κοντά στη φύση: για να δείξουν την ανυπέρβλητη ευτυχία πολλοί καλλιτέχνες χρησιμοποιούσαν την έκφραση «Έζησα κι εγώ στην Αρκαδία»

[ ΕΤΥΜ. αρχ. Αρκάς, -άδος, αβέβ. ετύμου, ίσως συνδ. με τη λ. άρκτος ]

   

 

Station/  Place de la – στάση

στάση (η) 1. η συγκεκριμένη θέση του σώματος ή μέλους του, το να στέκεται κανείς με συγκεκριμένο τρόπο 2. Tο να σταθεί, να σταματήσει κανείς προσωρινά το δρομολόγιό του 3. O τόπος στον οποίο σταματά διερχόμενο λεωφορείο, τρόλεϊ ή μετρό για να επιβιβαστούν ή να αποβιβαστούν επιβάτες 4. η διακοπή, η παύση 5. (μτφ) ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεται κανείς, κυρ. αντιμετωπίζοντας (κάτι/κάποιον) 6. η εξέγερση, η ανταρσία (κυρ. στο στρατό)

[ΕΤΥΜ. <αρχ. στάσις, λατ. statio «στάση, σταθμός» (>γαλλ. station)]

 

Martyrs/ Place des

μάρτυρας (ο/η) 1. το πρόσωπο που είναι παρόν σε συγκεκριμένο συμβάν (κυρ. δυστύχημα, εγκληματική πράξη) και έχει προσωπική αντίληψη του γεγονότος

2. ΝΟΜ. πρόσωπο που καταθέτει ενόρκως σε δικαστική ή άλλη αρχή ό,τι υπέπεσε στην αντίληψή του και αφορά σε υπόθεση, η οποία διερευνάται δικαστικώς˙ η παρουσία και η κατάθεσή του έχει αποδεικτική αξία 3. ΘΡΗΣΚ. το πρόσωπο που διώχθηκε, βασανίστηκε και θανατώθηκε για την εμμονή του στη θρησκευτική του πίστη 4. (κατ’ επέκταση) το πρόσωπο που βασανίστηκε ή και θανατώθηκε για τις πεποιθήσεις του ή γενικότερα για υψηλό ιδανικό

[ΕΤΥΜ. μεσν. <αρχ. μάρτυς. Η λ. στη χριστιανική εποχή έλαβε την ειδική σημ. εκείνου που διακηρύττει την πίστη του και είναι πρόθυμος να θυσιαστεί γι’ αυτήν. Με αυτή τη σημ. η λ. πέρασε στο λατ. martyr και μέσω αυτού σε πολλές ευρωπ. γλώσσες, πβ. γαλλ. martyr]

 

Musée/ Place du

μουσείο (το) 1. αυτόνομο κτιριακό συγκρότημα ή χώρος όπου φυλάσσονται, μελετώνται επιστημονικώς και εκτίθενται στην κοινή θέα έργα τέχνης, αντικείμενα αναγνωρισμένης αξίας, αντικείμενα από το παρελθόν ή με μορφωτικό ενδιαφέρον

[ΕΤΥΜ. αρχ. < Μουσείον, αρχική σημ. «χώρος αφιερωμένος στις Μούσες και στις τέχνες που αντιπροσώπευαν», < Μούσα. Μέσω του λατ. museum η λ. πέρασε και σε άλλες γλώσσες, πβ. γαλλ. musée]

 

Améthyste/ Place

αμέθυστος (ο) ΟΡΥΚΤ. ημιπολύτιμος λίθος, παραλλαγή του χαλαζία σε χρώμα μοβ ή βιολετί, που χρησιμοποιείται για κατασκευή κοσμημάτων.

[ΕΤΥΜ. μτγν. < α- στερητ. + μεθύω. Ο ημιπολύτιμος λίθος, ήδη γνωστός στην αρχαιότητα, ονομάστηκε έτσι επειδή του απέδιδαν ιδιότητες φυλαχτού κατά της μέθης. Ως επιστημ. όρος πέρασε και σε ξένες γλώσσες, π.χ. γαλλ. améthyste]

 

Alexandre/ Square

Αλέξανδρος (ο) 1. βασιλιάς της Μακεδονίας (356 p.C  - 323 p.C .) και ένας από τους μεγαλύτερους στρατηλάτες όλων των εποχών, αφού δημιούργησε με τις κατακτήσεις του ένα αχανές κράτος από την Ελλάδα και την Αίγυπτο μέχρι την Ινδία˙ γνωστός και ως Μέγας Αλέξανδρος ή (λαϊκότ.) Μεγαλέξανδρος 2. όνομα αγίων και μαρτύρων της Ορθόδοξης Εκκλησίας 3. ανδρικό όνομα

[ΕΤΥΜ. αρχ., αρχική σημ. «ο προστατεύων τους ανθρώπους», < αλέξω «αποκρούω–προστατεύω» + ανήρ.]

 

Apollo/Square

Απόλλων (ο) {Απόλλωνος}ο θεός του φωτός, της μουσικής, της ποίησης και της μαντικής στην αρχαία ελληνική μυθολογία. Επίσης Απόλλωνας.

[ΕΤΥΜ. < αρχ. Απόλλων / δωρ. Απέλλων / θεσσ. Άπλουν / κυπρ. Απείλων, αγν. ετύμου]

Ο Απόλλωνας ήταν δίδυμος αδερφός της  Άρτεμης, θεός του φωτός, με το οποίο έδινε ζωή στα φυτά και τα λουλούδια. Με τη γλυκόηχη λύρα που πήρε από τον  Ερμή διασκέδαζε τους θεούς του  Ολύμπου, συνοδεύοντας τις Μούσες στα τραγούδια τους.  Βρέφος ακόμα σκότωσε με φαρμακερά βέλη ένα μεγάλο δράκοντα, τον  Πύθωνα, που έστειλε η ζηλιάρα  Ήρα για να φάει τη μητέρα του, τη  Λητώ.  Ύστερα επισκέφτηκε το μαντείο των  Δελφών και το οργάνωσε  έτσι που, αργότερα, έγινε θρησκευτικό κέντρο όλης της Ελλάδος.  Γι’ αυτό τον θεωρούσαν προστάτη της μαντικής τέχνης. Ήταν κι αυτός καλός τοξότης όπως η αδερφή του.  Οι καλλιτέχνες τον ζωγράφιζαν ως έναν ωραίο νέον που κρατάει λύρα και φοραέι στο κεφάλι δάφνινο στεφάνι.