ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
Μιλώντας στο Πνευματικό Κέντρο "ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ" του Δήμου Βύσσας σε εκδήλωση της Μηνιαίας Επιθεώρησης ΒΟΡΕΑΣ με θέμα:
ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
Πόλις –Ύπαιθρος- Έδαφος-Δίκτυα –Ιστορία – Γνώση- Αισθητική
Η Πρόκληση της Διοικητικής Μεταρύθμισης
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΚΑΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΜΕ ΩΣ ΣΥΣΤΗΜΑ – ΘΡΑΚΗ
ΣΥΣΤΗΜΑ – ΕΒΡΟΣ
ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΘΛΙΨΗ Η ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΗΣ ΚΑΚΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΟ ΛΕΓΟΜΕΝΟ ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Ήρθα εδώ να έχω μια συνομιλία μαζί σας. Να κάνουμε όμιλο. Δηλαδή Αγορά, Εκκλησία του Δήμου. Δεν θα σας ανακοινώσω κανένα γκάλοπ. Η γκαλοποκρατία είναι επιλογή δια βοής, δεν έχει σχέση με την παράδοση μας, την Πόλη, την Αγορά, τον Διάλογο, την Δημοκρατία, είναι η επιβολή δια βοής. Μας πάει πολύ πίσω παρ’ όλο που εδώ στα χώματα της Δημοκρατίας, της Ελλάδας παρουσιάζεται ως σύγχρονη. Είναι γνωστό οι ανήκω στην πρώτη παιδεία, την πρώτη σχολή της Δημοκρατίας του Λόγου.
Η χώρα δεν θέλει βοή, θέλει τον λόγο. Δεν θέλει όχλο, πελάτες, κρατίτες, θέλει πολίτες όχι τηλεπολίτες. Δεν θέλει φονταμενταλιστές, θέλει ένα νέο λεξιλόγιο για αυτό στον τίτλο τις ομιλίας μου έχετε νέες λέξεις, πόλεις, δίκτυα, έδαφος, τόπος, αισθητική.
Η χώρα έχει ανάγκη μια νέα πολιτική, μια νέα αναπτυξιακή παιδεία, μια παιδεία διακυβέρνησης τόσο τοπικά όσο και εθνικά.
Όσον αφορά αυτές τις διαστάσεις η μεταπολίτευση το προσωπικό της, οι γενιές της έχει να παρουσιάσει ερείπια και καθυστερήσεις.
Ορισμένα παραδείγματα αδυναμίας διακυβέρνησης τοπικής και εθνικής. Διαχρονικά παραδείγματα κακής διακυβέρνησης λόγω απουσίας μόρφωσης, παιδείας. Γραμμάτων έλεγαν οι παλιοί. Τώρα δεν ξέρουν γράμματα παρ’ όλο που παρουσιάζονται γραμματισμένοι.
Παράδειγμα πρώτο. Αδυναμία αποκέντρωσης, επαναθεμελίωσης, πολυκεντρικότητας την ονόμασα. Άργησε δεκαετίες, ήρθε με τον λεγόμενο Καποδίστρια Ι - δεν θα περίμενε ο Καποδίστριας αυτήν την προσβολή. Από την πρώτη απόπειρα μου έμεινε η εικόνα των πολλών ντάτσουν που μοιράσθηκαν στους Δήμους και πληθώρα πελατειακά σχεδιασμένων Δήμων και πολλών Δημαρχιακών μεγάρων. Ο συνασπισμός του τσιμέντου.
Η ιδέα επανήλθε. Δεν προχωρά όχι λόγω πόρων αλλά λόγω απουσίας παιδείας, επιστημόνων που μελετούν την τοπικότητα, την περιφερειακότητα, την πολυκεντρικότητα. Οι Δήμοι και οι Νομαρχίες έχουν πόρους, σχεδιαστική ικανότητα δεν έχουν γιατί την στερούνται οι κομματικές νομενκλατούρες και ένα καθυστερημένο πανεπιστήμιο.
Τι είναι η πρόταση της ΚΕΔΚΕ αλλά και ο καυγάς για την συντήρηση πολλών Δήμων. Απουσία παιδείας και σχεδιασμού. Δύο παραδείγματα. Όποιος δεν καταλαβαίνει ότι οι Μεταξάδες του Έβρου όπως και ένα πολυκεντρικό Τρίγωνο πρέπει να αποτελέσουν τα επόμενα χρόνια υψηλά πολεοδομικά συστήματα ποιότητας τότε αν είναι απασχολούμενος στους θεσμούς, να απολυθεί. Δεν κάνει για αυτήν την δουλειά, όπως και όσοι δεν κατάλαβαν ότι η Καλλιθέα είναι Αθήνα. Επομένως ενιαίος Δήμος. Η θαλάσσια Αθήνα που θα έχει τουρισμό πόλις, όπως η Βαρκελώνη. Δεκαετίες τώρα μιλώ για αυτό, αναφέρομαι στο βιβλίο μου.
Φθάσαμε στο μπλοκάρισμα, το σταμάτημα της αναγγελθείσας μεταρρύθμισης του Κράτους. Ο Γ.Α. Παπανδρέου δεν ξέρει τι λέει και έτσι κινούνται οι υπόλοιποι. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Η γνώμη μου είναι να προχωρήσουμε άμεσα με την οικοδόμηση των Περιφερειών, των δέκα ιστορικών περιφερειών κατά την γνωστή πρόταση μου. Το επόμενο στάδιο και αφού ωριμάσει το σύστημα - χώρα να προχωρήσουμε στους νέους Δήμους ώστε να αποκτήσουμε Δήμους.
Παράδειγμα Δεύτερο. Αφορά την σημασία του Ελληνικού εδάφους την Ευτοπία του. Η Ελλάδα μπορούσε από την δεκαετία του ογδόντα να διαμορφώσει σε ορισμένα σημεία της τα πλέον σημαντικά στην Ευρώπη σύγχρονα διακομεταμιστικά κέντρα με υπηρεσίες Διοίκησης, Τραπεζικές, Πληροφόρησης – Αποθήκευσης, Logistics όπως λέγονται. Αντί για αυτό η χωματερή των μεταφορών από τον Ελαιώνα μεταφέρεται στον Ασπρόπυργο ως χωματερή. Η Θέρμη και το Καλοχώρι θα έχουν τα ίδια υποανάπτυκτα χαρακτηριστικά. αντί έναν νέο σύγχρονο σχεδιασμό όπως πρότεινα σε εκδήλωση της ΤΕΔΚ Ν. Κιλκίς. Το άλλο σημείο είναι η Θράκη και ειδικά ο Έβρος. Εδώ έχουμε ένα τυφλό λιμάνι, ένα σιδηροδρομικό δίκτυο υποανάπτυκτο και οι υπεύθυνοι Αγρόν….
Ξέρετε ποιες είναι οι πλουσιότερες περιφέρειες της Ευρώπης. Αυτές που συγκεντρώνουν αυτές τις δραστηριότητες. Εδώ ταπεινώνονται χιλιάδες νέα παιδιά για μια θέση στο δημόσιο, για ψίχουλα από ένα ανίκανο πολιτικό προσωπικό. Βλέπω να βγαίνουνε από το καβούκι τους αυτές τις ημέρες τα φαντάσματα του παρελθόντος της δημοσιουπαλληλομανίας, αυτοί που το κυβερνώ το έκαναν διορίζω. Με πρώτο διορισμό τον δικό τους ως αιωνόβιοι υπουργοί.
Παράδειγμα Τρίτο. Νομίζω ότι άφησε εποχή. Για αυτούς που τους ήξεραν, ήταν απλά μια αυθεντική έκφραση της γνωστής ανεπάρκειας τους για τον ρόλο που τους ανέθεσαν. Μιλώ για την προσβλητική για την χώρα και το Ελληνικό Έθνος εικόνα των Κ. Σημίτη και Γ.Α. Παπανδρέου να δίνουν στον Μπούς ένα Ευρώ και μια μπλούζα βγάζοντας την από μια πλαστική σακούλα.
Ήταν το ακραίο παράδειγμα. Αν είχαμε σοβαρό Σ.Ε.Β. ή ανάλογους συνδέσμους εμπορικούς, των ενδυμάτων της μόδας, ή ελεύθερο τύπο. θα παρενέβαιναν. Αλλού, σε Ευρωπαϊκή χώρα θα τους έστελναν σπίτι τους άρον – άρον.
Αυτό που έγινε στην Ακρόπολη με τον Κινέζο Πρόεδρο και τον Υπουργό Πολιτισμού Μ. Λιάπη δεν κινήθηκε ευτυχώς στο επίπεδο των προηγούμενων αλλά δεν νομίζω ότι αυτό που έγινε κινείται στο επίπεδο της κληρονομιάς, των αισθητικών σταθερών και των προσδοκιών μας για το μέλλον της χώρας.
Η χώρα έχει ανάγκη ενός αισθητικού πρωτοκόλλου. Θέλουμε μια Αισθητική Δημοκρατία. Στο βιβλίο μου μιλώ για τα νέα προϊόντα, την αισθητική, την αγορά. Πως κυβερνώνται σήμερα.
Παράδειγμα Τέταρτο. Να το θέσουμε με ερωτήματα.
Πόσα χιλιόμετρα σύγχρονων σιδηροδρόμων, πόσα αυτοκινητοδρόμων έχει η Ελλάδα;
Γιατί είναι από τις τελευταίες στην Ευρώπη;
Πόσες ετικέτες λαδιού, πόσες κρασιού έχει η Ελλάδα;
Πώς εξαφανίσθηκε η πλέον πλούσια στον κόσμο γαστρονομική Γεωργία;
Παρατηρώ αυτές τις ημέρες τους καριερίστες εκπροσώπους της τοπικής και κεντρικής πράσινης νομενκλατούρας( η ταυτότητα τους είναι η πράσινη νομενκλατούρα και όχι η πράσινη ανάπτυξη, αργά την θυμήθηκαν) να εμφανίζονται είτε δειλά, είτε με θράσος ως κριτές για αυτά τα ζητήματα. Είναι έκφραση της πολιτικής ως εμπαιγμός ως απάτη.
Σε όλη την Ελλάδα και ειδικά την Βόρεια Ελλάδα αυτοί που υπερασπίσθηκαν αυτά τα ζητήματα (Εγνατία) με μεγάλο κόστος έχουν ταυτότητα, έχουν όνομα και επίθετο. Οι εκ των υστέρων κουτοπόνηροι υπερασπιστές δεν έχουν δικαίωμα να ομιλούν. Θα μου επιτρέψετε και κάτι προσωπικό. Μήπως πρέπει πρώτα να μου ζητήσουν συγνώμη. Για να καθιερώσουμε έτσι ένα πολιτισμένο επίπεδο. Πρέπει να γνωρίζουν ότι ο εμπαιγμός, η απάτη δεν περνά και δεν αρκεί η τηλεκρατία κ.λ.π. για να επιβληθεί.
Μπορούμε όμως στην Θράκη, στον Έβρο να διαμορφώσουμε ένα σύστημα, πρότυπο τοπικής διακυβέρνησης και ανάπτυξης. Το νέο, το προοδευτικό θα έρθει από το τοπικό. Πολλές από αυτές τις σκέψεις και τις ιδέες που περιέχουν τα τρία βιβλία μου, τροφοδότησαν τοπικές πρωτοβουλίες και αναπτυξιακά σχέδια στο πρόσφατο παρελθόν.
Μια σημαντική στιγμή κατάθεσης αυτών των ιδεών και σχεδιασμών ήταν το πρώτο Συνέδριο Θρακών στις Φέρες το 1993-1994. Λόγω του ότι βγήκαν πολλοί ψευτοπατέρες αναγκάζομαι να διεκδικήσω την πατρότητα για να σταθούμε σε ένα επίπεδο πολιτισμού. Τα συνέδρια όμως στην συνέχεια λόγω «προσωπικής χρήσης τους» και μορφωτικών ανεπαρκειών εκφυλίσθηκαν. Προσωπικά ήθελα να διαμορφώσουμε ένα παγκοσμίως πρωτοποριακό πρότυπο των σχέσεων του τοπικού με το παγκόσμιο. Προτείνω το επόμενο συνέδριο να επιστρέψει σε αυτές τις χρήσιμες για το σύστημα Θράκη, για την γεωκοινότητα των Θρακιωτών αφετηρίες, στο 1994 όχι στο 1984 του Όργουελ.
Προϋπόθεση της τοπικής ανάπτυξης και μιας δυναμικής σχέσης της με το παγκόσμιο είναι μια παιδεία συνεργασιών, συνεργιών όλων των πρωταγωνιστών και των θεσμών του τοπικού και περιφερειακού συστήματος. Όχι τυφλές, λαϊκίστικες ξένες με τα τοπικά συμφέροντα, συγκρούσεις, καυγάδες, ψευτοκομματισμοί. Εκτός αν θέλετε να στηρίζεται τις συντεχνίες, τα παρασιτικά στρώματα του ψευτοΑθηναικού ψευτοκράτους. Ήταν λάθος που το ονόμασα Αθηναϊκό Κράτος προσέβαλα και τις δύο έννοιες.
Παρατηρώ όμως ότι η παιδεία των συνεργιών δεν χαρακτηρίζει τους τοπικούς θεσμούς. Τους Δήμους, την ΤΕΔΚ, την Νομαρχία, τα Επιμελητήρια, τα Συνδικάτα, τους Αγρότες. Δεν μιλώ για κόμματα γιατί αν κρίνω από το λεγόμενο ακόμη ΠΑ.ΣΟ.Κ. κόμματα δεν υπάρχουν. Το μεγαλύτερο κόμμα είναι οι πρώην ΠΑ.ΣΟ.Κ. και έχουν γνώμη για την σημερινή αποκρουστική κακομορφία του.
Υπάρχει μια παιδεία, μια ατμόσφαιρα τιμαρίων, αυλών, μια χωριστή μερική οπτική όχι παιδεία τοπικού συστήματος. Θα πρότεινα η σημερινή συζήτηση, η προβληματική που αναπτύσσω να αποτελέσουν θεματική πολλών συνεδρίων όλων των θεσμών του τοπικού συστήματος. Ώστε στην Θράκη, τον Έβρο να μάθουν να λειτουργούν ως σύστημα Θράκη – ως σύστημα Έβρος. Τότε μπορούμε να μιλάμε σοβαρά για ανάπτυξη, απασχόληση, πολιτισμό, ευημερία. Διαφορετικά στερούμαστε σοβαρότητας.
Πριν από χρόνια δημιούργησα μια Θρακική ορχήστρα η οποία έγραψε ιστορία. Χωρίς αυτήν την ορχήστρα η Θράκη θα ήταν άγνωστη. Αυτή είναι η αλήθεια. Θα ήταν εκτός πολιτικής. Μέσα όμως στην πολιτική του ρουσφετιού, του μέσου κλπ. Αυτό δεν είναι πολιτική εκτός του ότι είναι μια αντεθνική πολιτική.
Προτείνω λοιπόν να διαμορφώσουμε ένα πρότυπο τοπικής ανάπτυξης και διακυβέρνησης.
Υπάρχουν οι δυνάμεις να το κάνουν. Αρκεί να λειτουργήσουν ως σύστημα – Θράκη, Σύστημα – Έβρος. Ώστε η Θρακική Ευτοπία να μην αποτελεί μόνο γεωγραφική φυσική έννοια αλλά οικονομική, πολιτισμική, αναπτυξιακή. Ούτε να περιορίζεται στους αγωγούς. Μόνο οι αγωγοί δεν φέρνουν την ανάπτυξη. Εδώ και μια δεκαετία οι δυναμικές και προσδοκίες έχουν υποχωρήσει. Το 1994 κάναμε το πρώτο συνέδριο Θρακών, το 1995 με την συμβολή ενός ιστορικού συναθλητή μου του Ηλία Ευαγγελίδη Δημάρχου Αλεξανδρουπόλεως κάναμε μια συμβολική κίνηση για τον οδικό και σιδηροδρομικό άξονα Αλεξανδρούπολη – Μπουργκάς. Θυμάστε την μεγάλη συγκέντρωση Ελλήνων και Βουλγάρων στο Ορμένιο. Η πράσινη νομενκλατούρα πολεμούσε αυτές τις πρωτοβουλίες. Σκόπιμα έβαλα στο βιβλίο μου την φωτογραφία αυτής της ιστορικής στιγμής. Αυτήν την μεγάλη στρατηγική ιδέα του σιδηρόδρομου του Τραίνου με θλίψη παρατήρησα την κάνατε τραινάκι.
Το σύστημα – Θράκη, το σύστημα – Έβρος μπορεί να κινείται σε υψηλά επίπεδα και να ανεβάζει τον Εθνικό πήχη. Αυτό κάναμε την δεκαετία του 90’. Αυτό μπορούμε να κάνουμε στον νέο αιώνα.
Γιατί η Νομαρχία, η ΤΕΔΚ τα Επιμελητήρια, οι Συνεταιρισμοί δεν επαναλαμβάνουν και μάλιστα με Ευρωπαϊκούς όρους σήμερα την μεγάλη στιγμή του 95’.
Η ρουτίνα της μονοκαλλιέργειας, της αυλής του καθενός δεν είναι πολιτική. Ούτε διακυβέρνηση. Όταν εδώ μπορούμε να μάθουμε στους Έλληνες να κυβερνούν και να κυβερνιούνται. Εδώ χρόνια δεκαετίες μένουν, παρκάρουν στις υπουργικές καρέκλες και δεν έμαθαν να κυβερνούν. Σας ανέφερα ορισμένα παραδείγματα πριν. Το πλέον κωμικό όμως είναι Η πολιτική λιμανιών. Μίλησα για αυτό προχθές. Εδώ όμως θα θέσω ένα ερώτημα. Ποιος θα υπερασπισθεί το δίδυμο λιμάνι Καβάλα – Αλεξανδρούπολη;
ή λύση είναι οι πενταετούς θητείας των παρακομμάτων;
Τέλος ήθελα να πω ότι αυτήν την τριλογία την θεωρώ ένα δώρο στους Έλληνες και ειδικά στις νέες γενιές. Αν μαθητής Λυκείου στην Αλεξανδρούπολη είχα αυτά τα τρία βιβλία θα είχα άλλη αφετηρία. Σαν γενιά δεν είχαμε πνευματικούς πατέρες. Αν είχαμε θα επιταχύναμε την ιστορία. Σήμερα δεν φθάνει οι νέοι να έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο, στις πολλές πληροφορίες. Αυτό δεν φθάνει. Το ζήτημα είναι να έχεις κώδικες ερμηνείας, επεξεργασίας των πληροφοριών ώστε να τις μεταβάλεις σε γνώση. Αυτή είναι η συμβολή αυτών των τριών βιβλίων προς τους νέους.
Ο άλλος στόχος τους είναι η αύξηση της εξυπνάδας των θεσμών. Δυστυχώς το επίπεδο της εξυπνάδας των θεσμών είναι πολύ χαμηλό. Τα πολλά …ισμός της μεταπολίτευσης έκαναν το σύστημα άφωνο ή συλαβίζων.
Όλο το Ελληνικό σύστημα χρειάζεται επιμόρφωση. Ειδικά το πολιτικό σύστημα. Παρατηρώ την επιβολή της κακιστοκρατίας σε ένα εγχείρημα που δημιουργήσαμε με άλλες προσδοκίες, μιλώ για το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Είναι θλιβερό το κατάντημα.
Η Ελλάδα πρέπει να φύγει σύντομα από την κακιστοκρατία. Δεν μπορεί να αφεθεί, να αναπαραχθεί ως κακιστοκρατία στον νέο ιστορικό κύκλο. Δεν μπορούμε να χάσουμε άλλα τριάντα – σαράντα χρόνια, μισόν αιώνα.
Ευχαριστώ τον Βορέα για την πρόσκληση σε αυτό το Πνευματικό Κέντρο που φέρει το όνομα ενός μεγάλου Θρακιώτη, ενός μεγάλου Έλληνα του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή που μας εμπνέει να θέλουμε μια άλλη Ελλάδα όχι αυτήν της κακιστοκρατίας και της γκαλοποκρατίας που καταργεί την Δημοκρατία. Σήμερα η Δημοκρατία καταργείται με άλλους τρόπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου