«Πρέπει να ξαναγεννήσουμε τη ζωγραφική για να πούμε αυτά που δε λέγονται», Νίκος Τερζής
Ο Νίκος Τερζής έχει αφιερώσει την καλλιτεχνική του πρακτική για να επανεφεύρει τη ζωγραφική εκείνη που θα διατυπώνει όσα ποτέ δεν έχουν ειπωθεί με τον εικαστικό λόγο. Τα έργα του με την ανατρεπτική διαύγεια των μορφοπλαστικών συνθέσεων και την ένταση του εικαστικού αποτελέσματος ξαφνιάζουν με την απρόσμενη γλαφυρότητά τους σε επίπεδο ερμηνείας και παραγωγής γλώσσας, προδίδοντας τη διττή του φύση, εκείνη του ζωγράφου και του βαθιά διανοούμενου απολογητή του δράματος και της κρίσης που αντιμετωπίζει ιστορικά ο δυτικός πολιτισμός.
Στην έκθεση «Προάγγελοι και Οιωνοί», ο Νίκος παρουσιάζει εικαστικούς αλληγορικούς μύθους που αποκαλύπτουν τη ζωή που εκτυλίσσεται κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων. Με αναφορές στην αρχαία γραμματεία και στα αισωπικά, διατρέχει τα σημεία των καιρών για να διαπραγματευτεί πανάρχαια διλλήματα που φτάνουν στο σήμερα και απασχολούν την ανθρώπινη ψυχή.
Ως σύγχρονος “λογοποιός” μετουσιώνει τις ανεπαίσθητες και σιωπηλές πτυχές της ύπαρξης σε εικαστικές παραβολές, αποτυπώνοντας τις εσωτερικές εντάσεις και τα κρυμμένα φορτία της σύγχρονης εμπειρίας. Το έργο του λιτό σε εκφραστικά μέσα και ταυτόχρονα παράφορο, λειτουργεί με οξύνοια στην αμείλικτη απογύμνωση της ανθρώπινης κατάστασης. Η καλλιτεχνική του πρακτική μεταμορφώνει συμβολικές μορφές και αρχετυπικές αναφορές, δημιουργώντας εικαστικές αφηγήσεις που σχολιάζουν τα υπαρξιακά διλήμματα, τα πάθη και την αέναη διαπραγμάτευση με το “είναι”.
Τα έργα του Νίκου συνιστούν μια στοχαστική ερμηνεία στο καλειδοσκόπιο της ζωής με αφηγηματικούς υπαινιγμούς και οπτικές μεταφορές. Με χιούμορ ή πικρία, αλλά πάντοτε με σαφήνεια, ο Νίκος χρησιμοποιεί τη γλώσσα της εικόνας για να ανατρέψει βεβαιότητες και να αποκαλύψει τα βαθύτερα στρώματα της φαινομενικότητας της ύπαρξης. Εστιάζει στην ανθρώπινη αδυναμία, τον συλλογικό εφησυχασμό και προκαλεί ρωγμές στο συλλογικό υποσυνείδητο. Με βλέμμα αιχμηρό και συνάμα διεισδυτικό, εισχωρεί κάτω από το πέπλο της επίφασης που καλύπτει το ανοίκειο.
Ο Νίκος δεν επιδιώκει την αναπαράσταση, αλλά τη μεταγραφή του υπαρξιακού σε πολιτικό. Κάθε φόρμα από τις αινιγματικές εικόνες που δημιουργεί, συμπληρώνει μια λογική εξίσωση στη σκέψη του θεατή. Ζώα με ανθρώπινα χαρακτηριστικά, απατηλές οντότητες, μυθικά πλάσματα του σήμερα και λέξεις με έντονο συμβολικό φορτίο συγκροτούν μια εικαστική γλώσσα μεθοδικά κωδικοποιημένη που συλλαμβάνει την προσωπογραφία της δίνης που λέγεται μοίρα ή ζωή.
Η έκθεση προσκαλεί τον θεατή σε μια διαδικασία ερμηνευτικής εμπλοκής. Ο θεατής καλείται να αποκρυπτογραφήσει, να αναλογιστεί και να συσχετιστεί ή ακόμα και να ταυτιστεί. Οι “Προάγγελοι και Οιωνοί” του Νίκου δεν παρουσιάζονται ως πρόβλεψη, αλλά ως δεδομένο παρόν που απαιτεί την αυτεπίγνωση.
Μέσα από το ιδιοσυγκρασιακό εικαστικό του ιδίωμα, ο Νίκος διατυπώνει μια πρόταση πολιτισμικής εγρήγορσης. Τα έργα του είναι προτροπές, καθρέφτες και σημάδια. Δεν αξιώνουν την προφητεία, αλλά να αναδείξουν τις υφιστάμενες εντάσεις και αντιθέσεις, θέτοντας την τέχνη εργαλείο κατανόησης και αφύπνισης.
Γεωργία Κουρκουνάκη
Μουσειολόγος
Επιμελήτρια
Υπ. Διδάκτωρ Ιστορίας της Τέχνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου